Ag er bouvoër en dès er Uirhiés glorius Vari étal en Eutru Doué aveit en dut
J.-M. Galles, 1829 (p. 301-304)
E mab, me zou hou mam, ha me ra deoh hemb cesse mercheu a guement-cé dré er vad a ran deoh.
Hui a zou me hroaidur, ha rac-cé hui em respect hac em inour ; hui em galhue d’hou secour én hou tantationeu hac én hou poénieu : hui a laca hou confiance ér bouvoër e mès étal Jesus.
Mæs a ol er moyandeu e hoès de rein deign mercheu a hou caranté, bout zou unan a béhani n’hum cherviget quet calz.
Pligéet guenoh, ô mam carantéus ! en disquein deign. Me vèn assai hum acquittein a ol men devérieu én hou quevér.
Ne glasquet quet assès douguein er-réral de rantein deign en inour hac er gloër a veritan. Haval-é memb e hoès poén doh men dihuen dirac er-ré em attaq.
Beoh quer gredus eit dihuen er péh em sel, eit douguein er-réral de hlorifiein, de inourein ha de gârein hou mam, èl ma on én hou quevér.
N’en de quet assès rein deign, arlerh Jesus, hou calon, ma ne brofittet a ol en occasioneu e hum bresant deoh de ouni caloneu aral deign.
Gùélet, me mab, ol er péh en dès groeit en hérétiquet, hac a rant hoah bamdé eit distrugein pé bihannat en inour hac en dévotion a zou deliet teign. Deoh-hui é reparein en outrageu-zé a guement ma oh capable.
En ihuern, én effet, a zou bet attaüe counaret énep deoh, Guirhiés santel. Ean en dès bet attaüe cas doh en hanhue a Vari, doh en hanhue-zé quer respectable ha quen douce aveit ol er fidélet.
Hui é er voéz hont a béhani é conzai Doué ér hommancemant ag er bed, péhani a zeliai un dé flastrein pèn er serpant. Chetui perac en dès en diaulet quement a gas dohoh.
El ma carehent col ol en dut, ind a garehai n’en devehai hanni recour dohoh, parrat dohomb a hou estimein, hac a lacat hun honfiance ér bouvoër e hoès surtout étal er mæstre souveræn.
Un dra infinimant glorius aveit Mari é n’en dès meit hérétiquet e hum saüe énep dehi, ha n’en dout aveit anemiset meit anemiset Jesus.
Tour David, armet a bep tu, Guirhiés puissant, armage hou ç’anemiset discaret a vou attaüe er merche ag hou victoër ar nehai.
Hac open, Doué a zegassou perpet ar en doar ré gredus eit dihuen hou cloér. Naren, doreu en ihuern ne zougueint jamæs er victoër arnoh.
Péguement é telian-mé trugairécat Doué en dout accordet teign en avantage a vout gannet én Ilis véritable, é pehani e mès er bonheur d’hou c’hanaüein ha d’hou cârein !
Mæs, me mam, mar hou câran, me zeli én effet dihuen hou cause ha gobér me fossible é peb occasion eit ma vehet inouret.
M’hum impléou enta, én amzér de zonnet, eit cresquein, quement èl ma éellein, en nombre a hou serviterion.
Me angageou, a p’hum bresantou en occasion, me hærent, me amiet, er-ré a hanaüan, de bratiquein excelciceu a zévotion én hou quevér, ha me lacou me fligeadur é conze a hanoh guet-ai.
Ma ne éellan, dré me honzeu, allumein ér haloneu yeinet dohoh er garanté a véritet, me asséou ahoël er gobér dré me exampleu.
Surtout ne souffrein jamæs ma vehet attaquet dirac on. Ah ! pihue-benac n’hou ç’hanaüe quet ne vérit quet bout hanaüet. Ne vennan quet em bout a amiet péré n’hou cârant quet.
Me bed Doué de scùil é hræce é calon en ol dut, a-cel-fin ma teï en ol, goudé ou dout hanaüet ha câret Jesus, de hanaüein ha de gârein ou mam cumun.
A éellein a rehai en dut bout hemb caranté doh en hani en dès Doué ean-memb câret a ol éternité.