Ag en dévotion é quévèr Sant Jojeb, pried er Uirhiés glorius Vari
J.-M. Galles, 1829 (p. 323-325)
AM me Salvér, ô Mari ! é hon ér momant deuéhan a mem buhé : me oulen mui eit jamæs hou secour.
M’hum ùéle èl étré er Baraouis hac en ihuern. Allas ! péhani vou me fartage, ma ne impléet aveit on er bouvoër e hoès étal Jesus ?
Ean en dès laqueit étré hou teorn er græceu préciussan eit ou streaüein ar en dut. Pligéet gueneoh ou scùil arnan. Bremen é surtout e mès dobér a nehai.
Commance a ra digueor en tribunal é péhani é telian rantein compte a mem buhé. Conzet eit on quênt ma parissein én ou. Mam me Juge a obtenou deign ur jugemant favorable.
Stiren er mor, conduyet-mé é creis en tampesteu é péré é on én dangér a hum gol, ha casset-mé d’er porh ag er salvedigueah.
Sclerdér a ziarlué, pelleit en dihoueldæt a fal d’er goal-speret turel ar me inean ; calmet en trouble é péhani é on, a pe chongean ér pehédeu a mem buhé ; obtenet-teign ur regret bras ha sincér a nehai.
Scùir a bep sort vertu, goulennet aveit on ur fé bihue, un espérance ferm, ur garanté parfæt.
M’hou trugairéca a ol er vadeleah e hoès bet aveit on durant mem buhé, én amzér memb ma er méritèn bihannan ; mæs a hui a refusehai a guemér soin a hanan hinihue mé ma brassoh me honfiance énoh, ha me mès mui a zobér a hou secour ?
Non pas, mam tinér, tinerroh eit en ol mameu, ne bellehet quet doh hou croaidur péhani a zou édan merhuel ; hui en assistou bet é zeuéhan huannad.
Me varhue guet résignation, a p’en dès Jesus ordrénet me marhue ; mæs, deustou d’en horreur naturel e mès doh er marhue, me varhue guet pligeadur, rac ma varhuan édan hou protection.
Me gontamplou quênt pêl, me zou ingorto, brastet, parfectioneu, doustérieu, triompheu Jesus ; ha quênt pêl mé hou cuélou guet admiration ar en trône liguernus a hou cloër.
Tostad a ra me agoni ; me zead ne éellou mui goulen hou ç’assistance ; mæs me halon a gonzou attaüe dohoh.
Me brononçou mil gùéh a galon en hanhueu sacret a Jesus hac a Vari ; ha me oulen guenoh, ô Jesus ! ma sellehet ol en huannadeu, ol el lusqueu a me halon, durant me agoni, èl quel liés a acte a garanté eit oh hac eit hou Mam santel.
Ah ! men Doué, hou péet truhé dohon ; ne gredan quet laret rac ma on hou servitour. Allas ! me zou bet ur péhour quer bras, ha ne ouyan quet a me mès bet er bonheur de galmein hou justice ; mæs hou péet truhé dohon, rac ma on mab hou servitourés.
Hui e hoès reit teign er græce d’en dout durant ol mem buhé ur gonfiance vras é Mari. M’hou trugairéca, rac ma cresq er santimanteu a gonfiance e mès én hi én ær-men quen terrible eit er salvedigueah.
Men Doué, Douè a viséricord, ur græce neué a accordet teign, rac ma vennet me sauvein dré beden er Uirhiés-cé doh péhani é tesq demb en Ilis en dout recour é peb amzér, mæs surtout én ær a hun marhue.