Mont d’an endalc’had

Pajenn:Marrec - Doctrin ar guir Gristen.djvu/519

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
487
ofiç an anaon.

tus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.

Amici mei et proximi mei : adversùm me appropinquaverunt et steterunt.

Et qui juxta me erant, de longè steterunt : et vim faciebant qui quærebant animam meam.

Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates : et dolos totà die meditabantur.

Ego autem tanquàm surdus non audiebam : et sicut mutus non aperiens os suum.

Et factus sum sicut homo non audiens : et non habens in ore suo redargutiones.

Quoniàm in te, Domine, speravi : tu exaudies me, Domine, Deus meus.

Quia dixi : nequando supergaudeant mihi inimici mei : et dùm commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.

Quoniàm ego in flagella paratus sum : et dolor meus in conspectu meo semper.

Quoniàm iniquitatem meam annuntiabo : et cogitabo pro peccato meo.

Inimici autem mei vivunt et confirmati sunt super me : et multiplicati sunt qui oderunt me iniquè.

Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi : quoniàm sequebar bonitatem.

Ne derelinquas me, Domine, Deus meus : ne discesseris à me.

Intende in adjutorium meum : Domine, Deus salutis meae.

Requiem æternam, etc.

Ant. Nequando rapiat ut leo animam meam, dùm non est qui redimat, neque qui salvum faciat.