Mont d’an endalc’had

Er vered

Eus Wikimammenn
D. Derrien, 1902  (p. 37-39)



ER VERED
————


E kornik ar vered, euz al leac’h ma weler
Ar mor oc’h ionenna tro-war-dr-o d’ar reier,
El leac’h ma par ann heol, adaleg ar beure,
War douar ar re varo,
Da c’hedal ar mare
Ma savint, enn eunn taol, euz a varo da veo,
E-skeud ar bokejou goloet holl a c’hwenan,
Er bez war behini n’euz ket laket eur mean,
Euz he c’housk diveza
E kousk va c’harantez,
Ar genta mignounez
Em euz bet er bed-ma.
Enn eur lenn war he c’hroaz
Eunn oad hag eunn hano,
Unan, ken berr, siouaz !
Hag egile, ken brao !
Va c’haloun baour a rann, rag anezhi, bepred,
Ar zonjezoun dener a deu barz em spered,
Ha biken ne varvo, keit ma c’hallinn dalc’her
Er bed-ma, gand ar vuez, eunn dra-bennag a ger.
Ia, keit ha ma vevinn, e welinn em c’hichenn,
E-tal aot ann Arvor, e ieot berr ann tevenn,
Va c’henta karantez da behini, siouaz !
E lavarenn neuze, p’oamp ken euruz c’hoaz :
« Ia, te vezo va fried, mignounez, bez heb aoun,
« Lak da zourn em hini, da dal war va c’haloun
« Ia, me dou dira-z-oud, dirag Krouer pep tra.

« Eo te, goude va Doue, va c’harantez vrasa. »
Hag hi, leun a fisians, a respounte neuze :
« Va mignoun, me das kred, pa’z po gwir dirag Doue
« E touez d’am c’haret, evel ma kar eur pried,
« Gand eur galoun ato distag diouz pep pec’hed,
« Gand eur galoun a dro d’ar mad, d’ar feiz ebken,
« E-kreiz al levenez vel e-kreiz ann anken. »
....................
Gwelit diou goulmik wenn, eunn dervez kaer a vae,
O c’hournijal enn ear, ken seder ha ken gae !
A-hed kement traonien, a-uz kement menez ;
Epad ma c’hournijont, e-kreiz al levenez,
Ne c’houzont ket ez euz eur chaser digaloun
Oc’h ho gedal, du-hont, e-kichenn eur c’hoat doun.
Heb dale trouz eunn tenn a glever enn ekleo ;
Ar barez zo tizet gant taol kriz ar maro ;
He c’halounik, siouaz ! gand ar ploum zo draillet,
Hag he lagad ken lemm, kerkent, a zo klozet ;
He gouzouk brema laosk, a-istribill he fenn,
He diouaskel ivez, euz aun Env e tiskenn
Evit koueza d’ann douar, beuzet-holl enn he goad,
He buez kaer, da-viken, eat enn eunn huanad.
Spountet-holl, he mignoun, er c’hoat a zo nijet,
Heb gouzout mui, siouaz ! pe leac’h en em guzet,
Hag enn noz e klever enn draonienn, er menez,
Klemmou truezuz ar par, o ouela d’he barez.
...................
Ni ioa ken eurus hon daou d’en em garet,
Da zonjal e vijemp, eunn dervez, dimezet,
Eur fisians vraz, oc’hpenn, hon oa da veva koz,

Ma kavemp ar bed-ma kaer vel eur Baradoz.
Ar gwez huel, er c’hoajou,
Goloet-holl a zeliou,
A-dreuz ieot ar prajou
Hirvoud ann dourigou,
Gant sklerijenn ann heol ann houlennou gwenn-kann,
Mouez al labous er c’harz ha kan ar grill el lann,
Enn eur ger, kement tra : kan, hirvoud, sklerijenn,
A frealze va c’haloun, ia, kement, ma rofenn
Kant vloaz buez, vel hou-ma, vid eur bloaz, vid eur miz
Da dremen c’hoaz gant-hi, vel enn hor iaouankiz
Setu perag, siouaz ! daoulinet war eur bez,
Evel ar goulmik wenn me ouel va c’harantez,
E kornik ar vered, euz al leac’h ma weler
Ar mor oc’h ionenna tro-war-dro d’ar reier,
El leac’h ma par ann heol, adaleg ar beure,
War douar ar re varo,
Da c’hedal ar mare
Ma savint, enn eunn taol, euz a varo da veo.


————