Ret-é andur en nessan guet un esprit a charité hac a zoustér
J.-M. Galles, 1829 (p. 199-202)
UIRHIÉS, péhani, dré hou toustér, a zou drès ol en dut, er Sænt hac en Ælet, hui a zisq deign, dré hou comportemant é quevér quement a dut ingrat de béré é anseignai Jesus é zoctrine santel, hac aveit péré é rai er brassan miracleu, penaus é telian andur défauteu me nessan.
Car mar rai en dut mara uéh de Jesus mêlationeu ha bénédictioneu, pet gùéh ne oai ean bet conterollet dré z’ai ?
En ivi ne glasquai meit sehuel énep dehou anemiset péré a zécriai é zoctrine ; péré a larai é oai faus é viracleu, ha péré ne gonzent a nehou ean-memb meit eit gobér er hassat.
Pet gùéh n’en doh-hui bet test a guement-cé ? Hac, èl hou mab divin, n’hou poai neoah aveit é anemiset meit santimanteu ha chongeu a beah. Hui hou poai caz doh er péhet, mæs hui a gârai perpet er péhour.
Touchet hemb quin dré en offance a rènt de Zoué, ne chongéoh quet a hum glêm, én disterran tra, énep d’en dut ahurtet-cé ; hui a guemérai memb ou intérès dirac Jesus.
Allas ! hui hum gomportai én hou hevèr, èl m’hum gonduyet a oudé quement vlaieu ém andret.
Me zou en infidellan hac en ingrattan a hou serviterion, ha hui em souffre guet madeleah ; hui a obten perpet deign guet Doué faveurieu neué. Mam en Doué a beah, obtenet-teign er græce ne affligein mui hanni dre en huerhoni a me honzeu.
O hui péhani, dré hou ç’hanhue hemb-quin ha dré hou limageu, a laca én inean santimanteu a zoustér, goulennet aveit-on er vertu-zen a zoustér, en esprit-zé a beah péhani hun laca de véritein en hanhue a groaidur de Zoué.
Me gonzou aveit-oh, me mab ; mæs a hou tu beoh fidel d’er græceu a obtenein deoh. Er græce ne lam quet en difficultéieu ; hi a secour eit ma téhér de bèn a nehai.
Me ouï penaus en nessan hou chuéh liés dré é imur diæz ha contrel ; mæs græce Doué, mar doh fidel dehi, a ziscou deoh douguein er victoër, eit ma hou pou mui a vérit, ar ér boén hou pou doh en andur.
En occasioneu d’obér œvreu caër a vertu n’hum brésantènt quet bamdé d’er Sænt ; mæs bamdé, én un andur guet patiantæt défauteu en nessan, ind a véritai ur gouronne caërroh.
Buhé ur hrechén a zou ur vuhé a sacrifice ; hac en nessan, dré é zeffauteu, a ra casic hemb cesse occasion d’obér ur sacrifice benac.
Ol en dut a béh é calz a occasioneu. Ind a zeli enta profitein ag er moyandeu ou dès d’effacein ou fehédeu ; hac ur moyant puissant eit quement-cé é andur en nessan guet un esprit a benigen.
Ha nezé, me mab, peb-unan en dès é zeffauteu : en hani en dès bihannan, hannéh é er parfætan.
Hui a gavou deffauteu én hou predér ; hou predér a gavou énoh ; car n’en doh quet ag en dut-cé péré a gred n’ou dès deffaut erbet, ha péré, dré guement-cé memb, en dès er brassan ag en deffauteu.
Hou predér hou ç’andur èl ma oh ; anduret-ind enta èl me mant.
Hum cherviget, eit andur en nessan, ag er batiantæt-zen a béhani e hoès bet dobér eit hum andur hui-memb én deffauteu a oh obliget de hanaüein énoh hou ç’hunan.
Hui a labour a oudé gùerço eit hum gorrigein a nehai : n’en doh quet hoah deit de bèn. Penaus enta é tehet-hui de bèn a gorrigein er-réral d’hou chonge.
Ol er hlemmeu a ret a gaus d’er boén e hoés d’andur a berh certæn tud péré a zisplige deoh, n’ou horrigeint quet ha ne vihanneint quet hou poén.
Ér sort poénieu-zé, er péh e hoès d’obér a zou goulen guet Jesus é secour eit profitein a nehai, ha profitein én effet a nehai éit hum approuvein hui-memb, hac hum sonnat én hènt ag er vertu.