Peden er Gédour (Annales de Bretagne, 1917)

Eus Wikimammenn
Mont d’ar merdeerezh Mont d’ar c’hlask

Oberennoù damheñvel pe handelvoù all zo ivez, gwelout Péden er gédour.

Plihon et Hommay, 1917  (p. 434-436)



Peden er Gédour.


En tioélded ponnér e diuàs ardro d’ein,
Ar ledanded el lann liù en noz um lédé,
Ha me gleùas ur vouéh ar er hleu é pédein :
O péden er hadour pe gouéh gouleu en dé !

Héol klanù en néanùeu-goanù, chetu éan oeit de guh ;
Klehiér en Anjelus en des sonnet é Breiz ;
Marù é en oéledeu, hag er stéred e luh :
Lakeit ur galon griù, o men Doué, é me hreiz.

Um erbédein e ran d’Oh ha d’Hou Mam Mari ;
Dioallet mé, men Doué, doh skonteu en noz-dal,
Rag bras é me labour ha ponnér me ari :
Dirak talbenn er Frans deit é mé zro gédal.

Ya, ponnér en ari. Ardran d’ein e choma
El lu, Kousket e ra. Me zo lagad el lu.
Ur garg divalaù é, her goût e ret Hama,
Béeh genein, me fredér e vo skanù el er plu.

Me zo er martelod de gartér, er gédour
E ya, e za, e ùél oll, e gleu oll. Er Frans
N des men galùet hineah de virein hé inour,
Kemennet hé des d’ein kanderhel d’hé droug-rans.

Me zo er gédour bras én é saù ar er hleu.
Gout e ran petra onn ha me oui petra ran :
Iné Kornog, hé douar, hé merhed hag hé bleu :
Oll kened er Bed é, en noz-man, e viran.

Ker é péinn er glod marsé. Na petra vern !
Hanùeu er ré-kouéhet douar Arvor ou miro :
Me zo ur stiren splann ar dal Frans é ligern,
Me zo er gédour bras ar saù aùit é vro.

Kousk, o bro, kousk é peah. Me rei kartér eidous.
Ma ruar da de foéùein hineah er mor german,
Bredér omb d’er herreg e ziùenn aud Breiz dous :
Kousk, o Frans ! ne vi ket soliet hoah en taul-man.

Eit bout aman, lesket em es me zi, me zud.
lhùéloh é in héad éh onn staget ohton :
Na mab, na brér ! Er Gédour, onn, beunek ha mud,
Ar harzeu er retér me zo ’r garreg vreton.

Neoah, liés a ùeh e rinkan hirvoudein :
Penaus é mant ? Siouah, peur int, klanù martezé…
Men Doué, hou péet truhé doh en ti e zo d’ein,
Rag n’em es kin ér bed meit er ré ’ouil azé.

Breman kousk. o mem bro ! Ma men dorn ar men gléan
Gout e ran er vichér, ur goaz onn, me zo krénù :
En tam Frans ’dan me mir birùikin n’ou do éan…
Petra onn diragoh, o men Doué, meit ur prénù ?

Pe saillan drest d’er bleu, ur vouhal é rnen dorn,
Me fautred ’lar marsé : « Arog ! henneh zo gour ! »
Hag é tant ar me lerh ér fank, én tan, ér forn…
Meit Hui, Hui ouér eoalh nen donn meit ur péhour.

Ragsé, pe streu en noz hé lorheu dré er glen,
E grehér er hleuyeu pe gouska mem bredér
Hou péet truhé dohein, cheleùet men goulen,
Deit, hag en noz eidonn e vo lan a splannder

Men Doué, men Doué ! Me zo er gédour ’n é unan,
Mem bro e fi arnan ha mé nen donn meit pri :
Dakoret d’un hineah en nerh e houlennan,
Um erbédein e ran d’Oh ha d’Hou Mam Mari.


Kalan-goanù 1916 (Novembre 1916)

BLEIMOR.