Kenta tra a dle da ober ann ene, pa vez enkrezet gant ann temptasionou, eo en em izelaat hag anaout ne hell netra anezhan he-unan. Goude rak-tal e tle goulenn, gant eur gwir feiz, skoaz digant ann hini a zo he holl nerz. Aotrou, va Doue, saveteit ac’hanoun, rak mont a rann da goll. Doue, mall gant-han, a roio aluzen d’ann ene paour-ze, astenn a rai war-n-ezhan he zourn holl-c’halloudek. Gourc’hemenn a rai d’ar mor ha d’ann avel tevel, ha rak-tal e vezo sioul-meurbed ann amzer.
Hag ar galoun, petra a raio-hi pa vezo gwasket gant ann anken ha gant ann enkrez ? En em deurel etre daouarn ann Aotrou Doue, Tad hon Aotrou Jezuz-Krist, Tad trugarezuz-meurbed, Doue a zic’hlac’har ac’hanomp enn hor poaniou. Rak e-chiz ma hresk gloasiou Jezuz-Krist enn-omp, evel-se ivez e kresk hor frealzidigez dre Jezuz-Krist. Neuze, mar bez hon ene, evel ene Jezuz-Krist, glac’haret bete mervel, mar leveromp evel-d’han ; Va Zad, ra’z ai ar c’halir-man pell diouz-in, neuze ivez e livirimp evel-d-han : Na vezo ket great evel a fell d’in, ra vezo great evel a fell d’e-hoc’h.
