Dre-ze ne dleit lakaat ho spered nemet enn-han hep-mui-ken ; na rit stad e-bed euz ann traou all. Na petra dal ar pez a lezomp war ann douar pa ziskennomp er bez ? Ar meuleudiou, pa glaskit anezho, a stlabez hoc’h ene ; mouga a reont ar mad-oberiou hoc’h euz great evit ho c’haout. Diwallit na rafac’h ho mad-oberiou dirak ann dud evit ma viot gwelet gant-ho ; rak neuze ne viot ket digollet gant ho Tad a zo enn env. Pa fell d’e-hoc’h eta ober ann aluzen, arabad eo d’e-hoc’h seni ar c’horn-boud enn ho raok evel ma ra meur a hini er sinagogou hag er ruiou, evit beza meulet gant ann dud. E gwirionez her lavarann d’e-hoc’h : ho digoll ho deuz bet. Evid-hoc’h-hu, pa roit ann aluzen, grit na ouezo ket ho tourn kleiz ar pez a ra ho tourn deou, evit na ouezo den hoc’h euz great ann aluzen. Hag ho Tad a anavez ann traou ar re guzeta, ho Tad a zistaolo d’e-hoc’h ar pez ho pezo roet. Pa bedit Doue, diwallit na rafac’h evel tud zo hag a gar pidi enn ho zav er sinagogou hag e korn leuriou-kear, evit ma vezint gwelet gant ar re all. E gwirionez me her lavar d’e-hoc’h : ho digoll ho deuz bet. Evid-hoc’h-hu pa bedot Doue, it enn ho ti, ha pa ho pezo serret ann or, pedit ho Tad hep gouzout da zen ; hag ho Tad a wel enn amc’houlou a zigollo ac’hanoc’h.
