Pajenn:Troude - Marvailhou, 1876.djvu/14

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
444
MAR MAT

An aotrou a oe laouen he galoun ha en bade ket pa welaz ar brinsez : — Breman, Perik, eme-z-han, n’es pezo labour e-bed da ober hiviziken, ha koulskoude ne vanko ket eunn holl vad dit.

An aotrou a zimezaz d’ar brinsez, na petra ’ta ! Hogen ne vevaz ket pell goude, ha pa oe maro, ar brinsez a lavaraz da Berik : — Petra ’rinn-me breman ha da beleac’h ez inn-me va-unanik ? Mar kerez, ni zimezo ann eil d’egile ha ne vezo ket nemeur a zrouk, rak me gave gwall goz va fried diouz-in, ha te a zo iaouank !

Ker laouen hag ann heol benniget, hag he galoun o tridal gant ebad enn he greiz : — Prinsez vad, eme Berik, seul gent, seul well !

Ann aotrou sant Per, o veza deut da ober eur bale war ann douar adarre, a ieaz da welet he fillor, hag en devoe kant ebad o welet ar vuez kristen e gwirionez a rene he fillor e kastell Biblen gant he bried hag he vugaleigou ; hag abarz mont kuit, e lavaraz d’ezho e rache ho gourc’hemennou d’ann Aotrou Doue hag her pedje da lakaat ho hanvou war al levr a vuhez.

Me eo, eme sant Per, a zo eat da leon evit rei skoaz d’id ha tenna da bried euz a skilfou Satan a ioa bet treac’h d’ezhi.

Kenavezo er baradoz !

MARVAILLAT (L mouillées), v. n. Et aussi, lavaret marvaillou. raconter des histoires, hâbler, parler beaucoup.

MARVAILLER (L mouillées), s. m. Conteur d’histoires amusantes ; pl. ien.

MARVEL, adj. Mortel, qui cause la mort, au propre et au figuré. Marvel eo he daol, il a reçu un coup mortel ; eur pec’hed marvel, un péché mortel.

MARVI, v. n. Hors d’usage et remplacé par mervel, mourir.

MARVOR, MARV-MOR, s. m. Epoque des basses marées, comme au premier et au dernier quartier de la lune. A la lettre, morte mer.

MARZ, s. m. Limite, merveille. Eo ce dernier sens, voy. TREMEDARZ.

MARZE. Voy. MARSE.

MASIKOD (ma-sikod), s. m. C. Enfant de chœur d’église ; pl. ed.

MASKL, s. m. Masque ; pl. ou.

MASKLOU. Voy. MARKOU.

MASOUN (ma-soun). Voy. MAN̄SONNER.

MASTAR, s. m. Peu ou pas usité ; souillure, ordure, salissure.

MASTARA, v. a. Salir ; p. et.

MASTILLON, MISTILLON (les L mouillées), s. m. V. Méteil, orge et froment mêlés. Le dernier est plus usité.

MASTIN, s. m. Gros chien, et, par extension, homme brutal et grossier.

MASTINA, v. n. Faire ses petits, mettre bas, parlant d’une chienne.

MASTOKIN, s. m. Malotru, coquin ; pl. ed,

MAT, ad]., V. Bon, propre à. Comparatif. gwell, gwelloc’h; superlatif, gwellan̄.

MATALASENN (matala-senn), s. f. Matelas ; pl. matalas, masc.

MATEC’H, s. f. V. Servante, bonne d’enfants ; pl. mition.

MATEZ, s. f. Femme de chambre, servante ; pl. mitisien,

MATEZ-VREAC’H, s. f. Echarpe qui supporte le bras d’un blessé. — Matez, servante, et breac’h, bras.

MATINEZEU, s. pl. m. V. Voy. le suivant.

MATINEZOU, s. pl. m. Matines, prières de l’Eglise.

MATOC’H. Meilleur. Ce mot qui est le comparatif régulier de mad, adj., bon, est parfois employé dans les anciens écrits, au lieu de gwelloc’h qui est celui en usage aujourd’hui. En Tréguier toutefois, le mot matoc’h est assez usité.

MATOURC’H, s. f. Servante mal tournée.