Pajenn:Scopuli - Er hombat spirituel.djvu/318

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
314
Pedenneu

querhet guet courage dré en hent diæz : ha mé, me glasq attàu me æzemant. Doué ol-buissant, scrihuet hou lézen santel ém speret, eit ne chongein mui meit én-hi ; laqueit hi ém halon, eit ma sentein doh-t’hi guet courage. Sàuet-on, men Doué, éit discoein er respet e mès aveit hou ç’Aviél, ha prest-on d’aboessein deoh, hac e vehai diar goust mem buhé.

Durand er Credo.


ME gred ehué, me Jesus, e hoh guir Mab de Zoué, hac é cuhet er vrastet a hou puissance hac a hou majesté ér Sacremand adorabl ag en Autér. Me gred ferm ol er péh e huès revelet d’hou ç’Ilis. Re-vehet de jamæs trugarecait en devout reit teign er græce de vout gannet a dut chrechén ha catholiq, hac en devout, dré er Vadiènt, me receuet én hou ç’Ilis, ér méz a behani nen dès quet a salvedigueah. Groeit, men Doué, ma vihuein revé er fé, é pehani é teziran merhuel.

Dominus vobiscum.


CResquet men devotion, ô Speret-santel, rac e ha er Belêg de lacat ar en Autér er memb hosti, e zou bet guéharal sacrifiet ar er groès. Receuet ehué, m’hou