E geneiled, avat, a chomas souezhet o welout an engravadurioù teñval, sklerijennet a-boan gant un dorn enkeniet : ur Prometheus yaouankik, dinerzh ha dilevenez, pa edont o c’hortoz ar Prometheus ramzel a lavare da vestr an Doueed : Netra n’am lakaio da blegañ.
Ael ar Marv a lavaras din :
Arvestit Tonkadur estrenvanus an arzour yaouank, displeget e levr Prometheus.
Evit e garidi en deus garanet er c’hoad e c’hoant hag e venoz diwezhañ. Gwelit taolennoù e blanedenn griz, re bar da blanedenn Prometheus.
« Prometheus a laer tan ar vuhez a ziwar an Doue Meur. Hogen, krenañ ’ra e zivrec’h. Re zinerzh eo e zargreiz, re strizh e vruched ; askornek eo e gorf hag aet da relegenn. Aon a zo en e sell. Anken en e gerzhed. »
« Ereet ouzh ar roc’h gant dek ere an Tonkadur. An tan en deus laeret ne dalvezo ket dezhañ. Prometheus a bleg d’e Blanedenn. Disac’het eo war e zivesker ; e benn a zo dinerzh, e zaoulagad serret. Ne harz mui ouzh ar Marv. »
« Astennet eo difiñv war an douar. Ar gup du a
