Pajenn:Riou - Prometheus ereet.djvu/1

Eus Wikimammenn
Kadarnaet eo bet ar bajenn-mañ
PROMETHEUS EREET


Dihun a reas d’ar pellgent, blaz ar gwad war e deod. Klañvourien a doc’helle dre o c’housk. Genel a reas, e gouzoug ur c’hlañvour, ur glemmadenn izil. Gouyender en em sile er sal, dre ar prenestroù digor-frank. Ar stered a zaskrene en noz skedus. Ar menezioù euskarek a oa du war an oabl. Ar mor a vouboue…

Sellout a rae ouzh ar menezioù du, heñvel ouzh ar menezioù dizarempred, ma voe ereet war o lein, a-hed kantvedoù, Prometheus, Laer an Tan.

Hag e selle ouzh ar stered divarvel, hag e selaoue o vouskanañ, en noz ec’hon, anal c’halloudek ar mor.

Nerzh nevez en em sile en e wad. E ene a dride.

Un nozvezh, war ar menezioù, ahont, e oa deredet ar c’houmoul ; o doa lufret al luc’hed ; ha talmet ar gurun. Deut e oa tan an neñv da zeskiñ dezhañ skeudennaouiñ an drama doueel. Antronoz e stagas da engraviñ er c’hoad an Titan alouber.

C’hoant a zeuas dezhañ sevel ha distreiñ da Vreizh, da gizellañ, diouzh e vicher ; da dennañ eus kalon ar maen Prometheus Aesc’hulos.

Un arzour yaouank a oa anezhañ, diazezet war e ijin ul lodenn vras eus goanag ur vro nevez.

Siwazh ! tan ar vuhez ne vez ket aloubet.