— « Ha ma kred din ? Ha ma kred din ! Sur e kredan hag e kredan start ! ha, c’hwi, ne gredit ket mui ? »
— « Eo, krediñ a ran, mes… »
— « Mes petra ? Gant ar mes, an arabat hag ar panevet, ne rafe ket unan tro ar bed, hag hini ebet ac’hanomp ne c’hounezo an teñzor. »
— « An teñzor, an teñzor ! »
— « O ! Lom penn peul, bremañ ne gredit mui en teñzor ?… »
— « Eo, e teñzor Kastell ar C’hraneg. »
— « Hag e hini ar voereb ? »
— « Nebeutoc’h, evel just, peogwir eo diwallet mat. »
— « Koulskoude hemañ a vo deomp hag hennezh all ne vo ket. »
— « Hemañ a vo deomp ! Hum ! Aze emañ an dalc’h. »
— « A ! Lom, c’hwi hoc’h eus huñvreet henozh e teñzorioù, e palezioù leun a aour, a berlez hag a vein prizius, hag, er mintin-mañ, en ur zihunañ hoc’h eus kavet blaz gwall-c’hwerv gant aer Lanurgad. Me n’on ket ker figus, hag e kavan, hiziv, blaz mat gant aer ar menez. Rak, me a lavar deoc’h un dra ; en armel ar voereb kozh ez eus ur bern aour, ur bern aour, a lavaran deoc’h ; klevout a rit ? Ur bern aour ! »
— « Sur oc’h ? »
— « Sur on. »
— « Touit ! »
— « Touiñ a ran. »
— « Neuze, » eme Lom, « emañ an traoù gwelloc’h eget ne soñje din, mes… »
