eeun. Ne welit ket, ’m eus aon, sklaeroc’h egedon-me. »
— « O ! eo. »
— « Livirit eta piv a zo o tont du-se gant an hent ? »
Lom a zigoras e zaoulagad ar brasañ ma c’hellas, hag a sellas. Mes ne respontas ket diouzhtu.
— « Pellik emaon c’hoazh, » emezan. « Pa vimp tostoc’h, marteze… »
— « Allo, Lom, n’oc’h ket evit lavarout din zoken pe ur gwaz pe ur vaouez eo. »
— « O ! ur vaouez eo, » a respontas Lom ; « ur vaouez eo, n’eus douetañs ebet da gaout. Gwelout a ran mat-tre he c’hoef gwenn hag he brozh du. »
— « Piv eo, neuze ? »
— « Piv ? piv ? »
— « Me, » eme Job, « me a lavaro deoc’h piv eo, rak va daoulagad n’int ket ker pikouzet hag ho re. »
— « O ! o ! Job. »
— « N’eus o ! o ! ebet da lavarout. Chann Vitouz an hini eo. »
— « Me ’lavar eo Na An Du. »
— « Chann Vitouz eo, a lavaran deoc’h. »
— « Pa lavaran deoc’h eo Na An Du. »
— « Me bari eo Chann. »
— « Me bari eo Na. »
— « Chann eo. »
— « Na eo. »
— « Chann ! »
— « Na ! »
