— « Penaos, Lom ? Abalamour ma ’m eus labouret un hanter muioc’h egedoc’h. »
— « O ! an dra-se n’eo ket gwir. »
— « An dra-se n’eo ket gwir, Lom ? Piv eta en deus soñjet da gentañ satanazañ an ti ? — Me !… Piv en deus ijinet an holl draoù da satanazañ anezhañ ? — Me !… Piv en deus kavet an tu da lakaat al loar da barañ en ti ? — Me !… Piv eta en deus savet litanioù an diaoul ? — Me ! me ! me ! Lom… Piv en deus paeet hanter-kant lur, evit kaout bag ar Giouidig ? — Me !… Ha c’hwi, Lom, c’hwi hoc’h eus lezet ar vag da vont da heul an dour, pa oa aes-kenañ derc’hel anezhi en he flas en ur roeñvañ un disterañ. Bremañ, marteze, e teuio Yann ar Giouidig da glask afer ouzhin. A ! Lom, c’hwi a goust ker din. Hag e kav deoc’h, goude-se, n’eo ket dleet din kaout, en heritaj, ul lodenn kalz brasoc’h eget hoc’h hini ? »
— « Just eo, Job, e vefe ho lodenn brasoc’hik eget va hini, mes pas re vras en holl. »
— « Ne c’houlennan ket ul lodenn re vras, Lom… An tri c’hard nemetken. »
Job, aet skuizh oc’h ober e sarmon, a oa o vont da dennañ ur volennad sistr eus ar varrikenn, pa welas dor ar c’harrdi o tigeriñ.
— « Salud ! paotred, » a lavaras dezho ar marichal faro.
Lom a oa bet darbet dezhañ semplañ.
— « Azezit, marichal ! » a lavaras Job. « Petra ho tegas betek Karreg-al-Louarn ? »
— « Plijadur gwelout daou Satanaz ha klevout o doare kaozeal. »
