Pajenn:Quellien - Chansons et danses des Bretons.djvu/136

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
124
CHANSONS ET DANSES DES BRETONS


N’oa kel he c’hir peurachuet,
Daou en he golier zo kroget,
Hag en deuz d’ez-han Lavaret :

— Mewel ann ti, deud gan-imp-ni [1]
Evit rentan d’imp ann den-ze,
Pe c’houi a gollo ho pue, —

Ar mewel p’en euz klewet,
Da vourk Peurit hen a zo et.



Ar mewel paour a c’houlenne
En bourk Peurit, pa antree :

— De mad ha joa oll en ti-man.
Ma mestr ar maer pelec’h eman ?

  1. Sorte de pléonasme, fréquent dans la prose comme dans la poésie, Ganin-me ; gan-imp-ni : avec moi-même, avec nous-mêmes. Mais même ne rend pas exactement la répétition personnelle me ou ni.