Te ac’h eus merennet ?
Ya vat, hag ur verenn diouzh ar c’hentañ am eus bet : soubenn ar c’hig, ha goude ur pikol plaisenn, rouzet ’barzh an amanenn... Lipet ho pije ho pizied, met siouazh, lonket em eus anezhi en he fezh !
Oc’h ober goap emaout, emichañs ?
Fidemdoula, n’emaon ket avat !... Ar wirionez a lavaran ha n’eo ket kaozioù !
Alo, aloñ va flac’h, kerzh, ha degas din amañ war an daol ar bara, ar sistr, ar berv hag an tamm pesk ; ma ’c’h eo yen, n’eus forzh !
M’hoc’h eus naon, gouzout a rit, Gwilho gaezh, pelec’h emañ ar ganastell; eno e kavot penn ar blaisenn hag an drein, mar n’int ket aet gant ar c’hazh...
Selaou ’ta, va gwreg, n’emañ ket ar c’hiz em bro da zebriñ em sav evel un aneval e-barzh ar marchosi. Amañ, ouzh taol, e fell din mandrouilhat va zamm boued, evel ar gristenien all.
’C’hanta, me ne lavaran mann enep da se... Moar-