Bezañ brav ! n’eo ket an dra a c’houlennan... Tremen hepken hep ma vefe sellet ouzhin gant euzh. Pa oan evel an holl dud, me kennebeut ne ouien ket pegen trist eo, trist da vervel, bezañ vil evel ma ’z on bremañ, bezañ ur spontaïlh, evit ar re all.
Malo n’oc’h ket...
Pa ’z in bremañ en ur vodadeg bennak, e chomo mut an dud o sellout ouzh va dremm, o sellout ouzhin en ur dreiñ o fenn evel mar n’o defe ket gwelet va vilder. Koulskoude, koulskoude, hep ober van a netra, int a sello ouzhin, int a sello gant doñjer, int a welo va vilder, ha va vilder a lazho o levenez.
Malo, va mabig paour, n’oc’h ket ken losket-se !
Pelec’h emañ ar melezour neuze ?... (Ar vamm ne respont ket.) Paour kaezh Rozen "Pavek ! Perak ez omp bet grataet an eil d’egile ? Mamm, ankounac’haet em eus an traoù a zo bet pa oa klañv va fenn gant an derzhienn. Ha gwelet eo bet va dremm losket gant Rozen ?
Biskoazh seurt goulenn !
Me ’m eus ur soñj.