Pajenn:Morvan - Kenteliou hag istoriou a skuer vad evit ar Vretoned, 1889.djvu/501

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
— 485 —


Ar poder faeüs
————

Eur poder, den a zoare, mes ive leun a fouge, a rea fae var he genseurt, abalamour m’en doa gallet destum eun nebeut arc’hant, ha m’en doa eur c’har hag eur mul da gas he varc’hadourez e kaer, ar pez n’o deus ket an oll boderien. Lorc’h a ioa enhan, hag e veze clevet o lavaret aliez : ha ne ket me eo am eus gounezet an danvez-ma ? ha ne ket me eo am eus savet va stal evel m’ema ?

Oc’h en em fougeal evelse e teuaz ep dale da ancounac’hat en doa guechall gouezet pidi ha goulen oc’h Doue rei he vennos d’he labourou.

Dont a reas n’en doa mui a feiz, ha ne grede mui netra euz ar pez en doa credet en he vugaleach. Clevet en doa, emezhan, tud a zoare o lavaret ne voa an traou-ze nemet grac’hetach, hag e cave eaz ober dioutho. Hogen evit ar poder an dud a zoare e voa ar re o deus danvez, hag hen savet eun tamik stal ganthan a gave dezhan ne dlie ive mui kemeret skuer nemet digant ar vondianed. Fae e vije ganthan dougen he briach var he benn pe oc’h he chouk.

Eun dervez eta edo hor poder, braz an tam anezhan, o vont d’ar gær dosta da verza he briach. Eun tremeniad a zigouez, hag a lavar dezhan :

— Da beleac’h ez it evelse ?

— Mont a ran e kær da verza va fodou ha va fodezou.

— Ha sur oc’h-hu da vont beteg eno ?

— Ha perak ne venn ket ? eme ar poder o sevel he vruched.