Gouscoude, goude beza debret eun tam bennag, ar potric, (rag ar vam ne alle dibri bruzunen) ar potrig a reaz evel a ra ar vugale euz he oad, a lezaz he zaelou evit mont da redeg ha da c’hoari.
Epad ma kemere ar bugel he ebat, he vam glac’haret a voa en em daolet d’an daoulin dirag eun imach d’ar Verc’hez a voa oc’h ar voger en eur c’horn euz an ti. Eno e rea ar beden galonec-ma :
« O Mam santel da Jesus ! o va fatronez ker ! pedit evidhon ho map benniget ! Gouzout a rit n’em eus ket meritet ar pez a rer din. Ho pet truez oc’h va bugel paour. Roit da anaout d’an oll oun divlam, evit na ranco ket va map kez mont er mæz a di he dad ep den da asten dorn dezan nemet he vam cuezet en dienez hag en dishenor. Pe mar deo red din eva ar c’halir c’huero-ze, roit d’am c’halon nerz avoalc’h evit he zouten.»
Goude ar beden-ze, Mari a jomaz eno saouzanet, beuzet en he daelou dirag imach ar Verc’hez. Eur griaden losket gant he map Perig a reas dizi sevel he fenn.
— Va mam ! Va mam ! Sellit-ta ! Sellit-ta ! Eur stereden cripet ama oc’h ar voger hag o tisken en ti ! Sellit anizi o tont ! Serrit ar prenest gant aoun na zafe er meaz ha na dafe adarre d’an Env !
An intanvez ne ellas ket miret da vusc’hoarzin o velet levenez he bugel.
— Perig, emezhi, enhez ne ket eur stereden eo, mes eul loanig hag a lugern eleac’h ma vez tenval.
— Eul loanig, va mam ! Pe seurt loanig eo ?
— Eur preon glaz a rer anezan.
— Oh ! Setu aze zo brao avad ! Ha pa vez deiz-ta va mam !
— O nan, va map ; pa vez deiz ne lugern ket, ha
