r zant-ma a ioa ganet enn Ejipt a
dud a lignez huel ha pinvidik.
E tro ann oad a ugent vloaz, e kollaz
he dad hag he vamm hag ec’h en
em gavaz mestr euz he zanvez. A
benn c’houec’h miz goude, e klevaz
lenn enn iliz ar c’homzou-ma euz
ann Aviel: « Mar fell d’ehoc’h tizout
ar penn huela euz skeul ar zantelez,
guerzit kement tra oc’h euz
ha roit ann arc’hant d’ar beorien :
evelse o pezo eunn tenzor enn
Env. » Ar c’homzou-ze a ieaz doun
enn he galoun, ha pa oue distro d’ar
gear, ec’h ingalaz he zouarou etre he amezeien, hag e
verzaz he arrebeuri evit rei ar priz anezho d’ar beorien.
Neuze ec’h en em dennaz, da genta, enn eunn toull-kambr
ha ne oa ket pell dioc’h he di.
Eno e tremene he holl amzer o pedi hag o labourat. Pedi a rea kalz, mes labourat a rea ive ; rak sonj en doa euz a gentel sant Paol abostol : « Ann nep ne labour ket ne dlefe ket dibri. » Euz ar pez a c’houneze dre he labour avad ne zalc’he ganthan nemed ann nebeudik a renke da gaout evit beva : ann nemorant a roe d’ar paour. C’hoant en doa da gerzet var roudou eunn den koz a ioa o veva he-unan abaoue he iaouankiz. Mont a rea ive da velet ann ermited all a ioa o chom tro var dro, hag enn eur deuler evez ouz ar vertuz a remerket dreist holl e peb hini anezho, e teske gant unan beza, humbl, gant eunn all beza pasiant, gant hema beza chast,gant henhont kaout eur spered a binijenn. Evelse ar guenan a ia a voked da voked da zastum peadra da ober ho mel.
Goulskoude, ann drouk-spered ne lezaz ket Anton e
