Ann hini ia da heul he benn,
A rikl a-bred, gouez oc’h torgenn.
Eur wennili enn he zroiou
A voa deut da veza desket.
Neb a vale dre ar broiou,
Ne dle ankounac’hat ann traou en deuz gwelet.
Dioc’h ma veze ’nn amzer, al labouz tremeniad
A c’hwie pell a-raok pe goulz vije barrad,
Hag epad ma veze tro-war-dro o viri,
E kase ar c’helou a-bell d’ar vordeidi.
Er mare m’ac’h hader ar c’hanab er mesiou,
E welaz eunn tiek o c’holei ervennou.
— « Ann dra-man ne blij din, labousigou mignoun !
» Gant va zruez ouz-hoc’h eo doaniet va c’haloun.
» Evid-oun, eme-z-hi, me c’hwezo mont a-bell,
» Pe, enn eur c’horn-bennag, choum hep tal da vervel,
» Ha ne welit-hu ket ann dourn-ze d-eu, a ia ?
» Eunn deiz, eunn deiz da zont, siouaz ! tostat a ra,
