An dinite-ze ne reas nemet crisqui e zêl hac e fervor. En ur zont bepred humploc’h, bepred paouroc’h ha disteroc’h dirac e zaoulagad e-unan, ne gonsidere an dinite vras-se nemet evel un obligation evintâ da gundui ur vuez parfetoc’h. En em acquita a reas eus a oll deveriou ur Pastor fidel, ha dre e zouçder e convertissas ar brassa pec’herien.
Erfin, leun a vilidou, goude ur c’hlènvet anquennius pehini a anduras epad seiz vloaz gant ur resination barfet da volontez Doue, ê rentas e ene d’e Grouer, er bloaz 557.
An oboissanç hac ar respet bras en devoa ar c’hrouadur yaouanc-mâ evit e dad hac e vam, a dennas varnezâ graçou ha benedictionou an Autrou-Doue epad e oll vuez ; receo a reas ar c’hraç da gonservi e innocanç en e yaouanctis, ha da veza goudeze ur religius fervant, hac erfin un Escop santel. Ar vugale oboissant hac a zoug en o c’halon respet evit o zad hac o mam, a so bepred biniguet gant Doue, prosperi a reont, hac e recevont digant Doue ur vuez hir hac eürus. Er c’hontrol, ar vugale disuch, pere ne zougont quet enor d’o c’herent, a ra peurvuya goall-fin ; ne reont ordinal epad o buez hemet coueza eus an eil malher en eguile.
Eil Reflexion. Ar Sant-mâ, en ur zivoal e loenet, o veza rancontret ur religius, a zisclerias dezâ ar c’hoant en devoa da zisqui lenn hac er pedas da lavaret dezâ e guentel. Peguement a vugale a guef an occasion da zisqui lenn, ha ne profitont quet anezi ! Cals anezo o deus queuz goude : en amser ma zint yaouanc ne gomprenont quet peguement e ouffe servichout dezo gouzout lenn. Mæs c’hui tadou ha mamou, mar deus moyen, na vanquit quet an occasion d’o lacaat da zisqui ; ne oufac’h quet proculi dezo caëroc’h avantaich. Neuse e oufent en em instrui eus o Religion dre al Levriou mad, hac instrui cals a re-all ; disqui a raënt Guerziou caër ha devot, ha cals a draou evit regli ervad o buez.
