14 . Fevrer. Sawï Valantin. 97 Astér a reas da Valantin dont d’he dj evit bezâinter-jojet. Ar gant en ur antren, a savas ho zaoolagat etre-zec an eè , hac a lavaraZ : Salver adorabl, pa let ho coad precius evit silvidigue art oïl dud, neoch scleraat dre ar sclerijen eus ar feiz quement hini a so en ty-mâ. Ar bamèr a c’houlennas digantà an explication eus ar c’homsou-se. Gouesit erfat, Astéreme ar gant, penaus Jesus-Christ, guir Boue ha guir dirac pehini ho toueou oll ne d’int netra, a so ar guir sclerijen pehini a zeu da scleraat quement hini a zeu er bed. ~ Eprouvi a fell d’in, eme Astér, ac en so guir ar pes a livirit : ur verc’h am eus pehini a so dalles; mar grit dezi guelet dre vertu ' Jesus-Christ, me a bromet renti christen. Valantin a reas he beden gant ur feiz leun a fi-zianç, ae en ur ober sign ar groas var daoulagat ar c’broua-dur, e lavaras : Jésus va Salver, guir Doue eus an eè de an douar, ha guir sclerijen eus ar bed, plijet gueneoe’h selaou peden ur pec’her paour, ha rei ar guelet d'ar groua-dures-mâ. En instant e recevas ar guelet. Astér tôuchet dre ur miracl quer caër, en em gonvertissas, he yreq a zeulias he exempl, gant an oll dud eus he dy, pere a voa en nombr a bevar ha daou-uguent, eus a bere.an dam-vuia ho deyoe an eur da veza merzerien. Neuse e voe roet da ur barner-alï ar garg da ober he broces da Valantin. An tirant-se er c’hondaonas da veza dibennet, er bioas 270. Ar pap Jûl quenta a reas sevel un ilis var he ve. REFLEXION. \ . Sant Valantiu a reas d’an impalaër santout ar virionez eus ar religion gristen ; ar prinç-se en em gavas touchet ; mæs gant aon da zisplijout da ur bobl payen , ha da coll he rouantçlez;, e vougas ar sclerijen eus ar c’hraç; sacrifia a reas he ene, renonç a reas d'he silvidiguez ha da ur rouantelez eternel. O dallentez ! s Ped den, sioas ! na guever quet hirio c’hoas, pere gant aon da zispUjout d’ar bed, da ur mæstr pe da ur mignon , a zeuda vouga au inspirationou mad, da drahissa ho c’hous-tianç, ha da versa ho ene? O follentez eus ar pec ner ! Aoun hoe’h eus, a liyirit-hu, da zisplijout da ur mæstr, pe d'ho mignon ; mæs piou è ho quenta hac ho prassa mæstr ? Piou ê ho cuella mignon ? Pion en deus ho crouet, lin prenet, ho conservet ? Piou en deus bet bete vrema .6 Digitized by Google 9
