— Leret-hu d’in, Annaïc, petra a vezo gret,
Wirlan ! — petra vezo gret
Gant ar picolen gwiad, pa vezo dispennet,
Wirlan ! — pa vezo dispennet ?
— Nac eun inviz d’an ozac’h, hac eur roched d’ar wreg,
Wirlan ! — hac eur roched d’ar wreg,
Hac eun tammic bezgolc’had, mar mân tammic a-bed,
Wirlan ! — mar mân tammic a-bed.
— Leret-hu d’in Annaïc, ha n’oc’h eus ket a geûn
Wirlan ! — ha n’oc’h eus ket a geûn,
O welet ho tiou gavric o peuri deuz ar c’hleûn,
Wirlan ! — o peuri deuz ar c’hleun ?
O welet ho tiou gavric, ho tiou danvadez-lès,
Wirlan ! — ho tiou danvadez-lès ?
En ti ho tad, Annaïc, a zo tric’huec’h buc’h-lès,
Wirlan ! — a zo tric’huec’h buc’h-lès !
— Me am eus pot ha pillic, neubeud a darbodou,
Wirlan ! — neubeud a darbodou,
Hac eur c’hantelour mélen, da zerc’hel ar goulou,
Wirlan ! — da zerc’hel ar goulou !
Mari-Anna Noan.
Duault.
Êt ê ma iaric er wéenn,
Landari !
Penos rin-me d’ezhi diskenn ?
Toudaritita, toudaritita, tra la la !
ritila, tra la la !
Skeï bruzun bara ’n plass ann ti,
Laret d’ar iar : piti ! piti !
