— Ma c’hoaric, ouzin-me zentet,
Zentet ouzin hac hen tapfet.
Et da nean ’bars er gambr wenn,
Stignet eur péch en ho parlenn,
René Lambal a vonjoure,
’N ti ar Fur coz pa arrie :
— Bonjour ha joa hol ’en ti-man !
Ha debret hec’h ê coan aman ?
— Ho ! ia, René, debret ê coan,
Didostaët da gad an tan.
— Bonjour ha joa holl ’en ti-man,
Ma dousic coant pelec’h eman ?
— E-man o nean er gambr wenn,
René Lambal, et d’he c’hichenn.
En he c’hichenn p’ê arriet,
Da drei ar c’harie hec’h ê et ;
Tapout he vrec’h en he c’herc’henn,
Hac he dorn all en he barlenn ;
He dorn er barlenn pa ’z eo êt,
Ar pech bihan ’zo distignet.
— Otro Doue ! ma c’halon gês,
Dentet ê kies ma mestrès !
Bop ma ’c’h a René dre anu lient,
Chom da gonsidcri rout ann dent ;
Bop ma ’c’h a René gant ar prat,
C’heuiller he roujou, deuz ar goad.
René Lambal a lavare
D’he vamm, er gêr, pa arrie :
— Grêt d’in ma guele, grêt-han êz,
Rac ma c’halonic ’zo diêz ;
Ma c’halonic a zo diêz,
Dentet ê kiès ma mestrès !
