Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/807

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

hag e houniê èl-cé hé houèd; infe^ ne lioarnc gsiet-lii meit er péh e oé ahsolumanL retjuis aveit Imm vaguein haj; unlretennein hé lirouhlur, hag er reste a hê gounideti e oé dislrihueL d er heurerion, Sourcius oé de zessùu Budoc c dougeance hug é caiunté Douc, ha fjueruéh èl ina oe cn oaid de zesfjuciii, en Abud er liemérus én é govnnd h:tg hum garguas d*en inslrugein. F>lionie n Goelo, goudc en torftei liorrible en doé commettet, egue-méras un an(]uin hag ur glaliar fjuer bras, nu n’ellc cousquet nu noz na dé : é goucinnce n'el l;uisqué quet ur rnontand trari()url : quemenl tra oé e zispligc dchou : nVllé quel rnui snporLein visiteu c amièd : ne cessé a ouilein é valeur hag en tretteinant tiarhar en doé groeit d c brièd. É vam-mêg e chomas cliuc c!an hug nbandormet oégitet er védecinerion. Er voès miserible-inen, péhani e glcuc hemb cesse doh hé discohurne boch er goêd innocanl é crial vungeance inemb dehi, n'ellas quelsonffrein pêlioh errebraicheu e i é dehi lié houciance, ha disciseriein é ras é publi(| en ol ardeu ha linesseu hc doc impléet eil coiie er brinccs Azenor. Er Mrince a Leon, pe glenas quemc[U-cé, e gonéhas vagannet, durand ma oé é brièd é tremeine. Erbontc a Goêlo, pe lianahiiasen diselaeration en doé groeit ê vumroêgén rer a hc marhue, e antréas quèment é furi hag é conar, matermé é vleùu a zournad. Ean e ré é valloh gùcli d'é vammêg, gùéh dehou ean-mcmb : cn ur guir, ne oé dettel ér haslel narneil goal be-denneti, nümeit sermanteu horrible de dennein vangeance ar er ré e oc caus d’er nialenrieu-zé. Er Prince nialetirus-men Imm avisas anftn de vonnet de gtasque un doairé benacag é brièd : visitein c ras en ol inizi hag atideu a Vretagne, a Norraundi, a Ricardi hag a Elaudre hemb cavouét nitra ag er péh e glasqué. Monnel e ras mernb dert Angleterre ; maes ne gteué doairé er-hel. Doué e inspiras dehou er chonge de basseiu én ïrlandre: hag a pe oé arrihiie é Beau-Port, ean e ras hanahuein d'en Ahad en occasion ag é voyage liag er péli o glasqtté ér vro-zé. Budoc, dré un ïnsplration azlar-lue, en doédéja annoncet é teliê é dad amlme, hag en abad, é hùélct en accomplissemant ag é brofaeli, e ras un diguemér-mat ag er honte a Goèto hag e larasdehnu penaus en hani e ghisqué ne oé quet pcl doh énou. Er honte, pe gleuas er honzeu-zé, e zas èl a varlme de vihue, hag e vcnnas quentêh gùélèt è brièd liag é groaidur. Pe oé arnhue Azenor, en ett brièd e chomas èl scahet, herab ellein laret nilra en eil d’éguilé. Er Honle hum daulas anfin doh goug Azenor, liag e voquas dehi, én ur scùille ur mor a zareu : « Hù possible-é, e Inré-ean, ma hùèlan hoali me frièd Azenor, en Iiani e inès ouiletèl marhue, en hani e mès clasquet é quement a vroyeu! Laus(]ne-mé de voquein d*ha treid, rac ne véritan tjnet te sellet én ha lacc. » Quemér é ras nezé Budoc étré ézivrch aveit ercherissein, ha goudc en dout cleuet guet adrnïration er miracleu en doé groeit Doué én ou andrèd, ean e rantas graece d’é vadeleah divin, péliani n’abandonne quêt janites é servilerion ïidel. Er Honte e ras aquipein ul ianstre hras aveit retorne é Bretagne guet é voès ha giiei é vab; mtes couéhe c ras én ur titinhuèd languissus, pé-hani er goanné a zé de zè : gobèr e ras ur govézion genéral gtiet en Abad, lia goudè en dout reèeuel é Sacremanieu deltuélian, goulennct pardon guet é hrièd ha reii é vénéflictiôn de vab, ean e rantas é speièd de Zoué. Azenor hum ras muyoh-mui d’en ocvreu a benigen hag a vortefin >l' 700 RUIIÉ