Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/806

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

hùirionné, o venné ma ne vélié hel l;>»]ueit er ïïrincés-men 0'cr maihuo meit goudé lié gullevoud; uiüesaveit conlantein er honle a Gotilo, pé-hani e zesiré bout quenléh delivretag er vam hag ag er hroüidtir, ind e tjon as er gueian santance, lia rlré ur santance ai al, e gondannas Azenor rle vmit laqueitén ur vague hag abandonnet èl-cé de houlenneu er mor. Kr Brincés maleurus, péhani en doé laqtieil hé ol gonliance é Doué, e vonlas guet courage arel Imslre, péhani ezelié hi hasse de greis ei raor. En oflicerion ag er hatimanl, pe^oenl tm ihueardro uéguênd leâu doh en doar, e ordrénas dehi hum breparein danlréein ér vague e oé disposet aveil-hi, hag Azenor, gondé he drmt lmm laqtieil ar hé dentin, recom-inandel hé inean de Zoué ha lnigairèqueit en officerion ag er boén 011 doc quemèret guet-hi. eantrèas èr vagne-hont, péhani eoc bet quenlèh taulet èr mor. E! Itcsire e retornas nezé de Vrest. Er honte a Goelo, coutatit-bi as ag er justice e oè bet ranlet dehou, e retornas eltuc d'è gastel. Er voès miseral.de. péhani c oc caus d’ol maleurieu er Biincés, rèellé quot (Üscoein assès he joé hti lié houinntemant. F> vague, è pèhani é oé Azcnor, e oé bet cnsset ha degasset guet en ahuèl lia guet houlenneu er mor, ètrèen audeu a Vretagne, ag en An-gleterre hag ag en hlandre, èn dangèr conlintie! de hum golle doh er rihior; inaes dourne en Eutru-Douè, pèhani n’abandonne quetjam»?sé serviterion, e gonduié er vague-zè hahï goaranias doh en ol dangérieu. Er b rtncés Azenor n'hi doè ehuè qnin esperance nieit èn é viséricorde : èl ne oc bet reit nitra dehi. amlurein e ras qnênt pèl un nènne liag ur sehèd horrible. Hédeulegad e oé bmet a zaren, lia hé inean e oé preste rlc sortie a liè liorv, necabletdré gtiement a visèrieti. Soudèn Azenor e hùèlas rlirac-t-hi un /El, pèhani, drèè bresance hemlwpiin, e chaugeas bé frison èn ur baraouisa zelice. En /El c assuras dchïé oé hè fedenneu agi èabie de Zouc, péhani n’en déhé quet jamaïs hi abïindonnet: recom-mandein e ras deht esperein attâu èn è visèricorde, liag ean en dèhc tm dé diseoeit hé inno^auce ha méherjueit hè anemisèd. 1’i‘esantein e ras dehi goudé-zé bouèd de zaibrcin, hag Azenor, goudè hé doul trugairé-queil Doué ha hé iEI-gardièn, e ras ur pred modeste, ha hè horv peur soulaget e gueméras a neiiedrcgueu é nerh ordiuEer. En jEI e zisparissas quentch; mtes ne vanquas quet ;i zonnel bamdè d’hi visïlein hag a ze-gasse dehl ol er pèh e ôé nccessèrcit Iiè bihuance. . A pe oé e.vposet èl-cé ar er mor, Azenor e laquns èr bed ur mab, pè-liani goudè c-zott bet hanhupi fintloc. Ha Douè e ras a la lin consolalion d’er Sanlés èn ur zegnsse er vngue-hont èn :iud étal un ïibaii. Ur peizant, pèiiani e chomè tosle d*er mor, hé remerquas erheian, ha morinet e ras huon fle hout petra oè. En dèn-zé, srontel merbet, e ridas quenlèh d’en abati hag c i acontas er péh en doc giiélet ha cleuet. En Abad è yas d’en aiul guet lod ag c venèh ha guei en ahitandèd prïn-cipalan ag er votirh : ind e gavas ur voès youancq-[T;ini Iiag étréhé tïivréh iir liroaidur, pèliani n’eD doè hoah meitdeu zè. En Abad er liassasguet-ou d*er vourh, hag e ordrénas rein dehai de zaibrein ha d’ivct. Ag ert trenoz memb, ean e vadèas er hroaidur, è, presance. un afin a dud deit de hiiélet un dra quer marveiilns, liag e râs deliou en hanliue a liitdoc, pèhani e senefi sauvet ag en deur, èl mâ oc Jtel gùèharal Moïse. Azenor e dremcinas énou er reste a hè huhé, assistct guei en Abad ha guet en dud devot. Eil ne véhè quet bet èpoès, hi hum laquas de vougolheréâ