dfur. Ne giTeméré d’er muyan ile noz meit tair aer a goiisfjnpt, ar en rioar ealet, é toge! ur pes(|uour t'enae. E léli lium iliervrgein ag er m,i-telasseu h:ig ag el langerieu en doé davseet ergoariionr dehou1, eun e as« sisié «r reral guel-iiai."Tremeine e ré er resle ag en noz en oneson. DhiisUui péh quen nomhrus. oé è oceupatioiieu, ne eessé u hum antr eten-nein guet Doué, liag er pligeaduvieu pur e danhoé én exelcicR-zé, c oé mar-a-hùéh qnen (irès-ordina:r, ma laré liés de Zoué : « 0 men Doné, ne" ret quet d*eign quement a gonsolationeu ér vuhé-men, pé inar vennet men goalhein a nehai dré ott miséricorde divusul, tennet-mé devat-oh, ha groeil-d'eign joessein a hou cloér; car un lourmant rai vras-é üihuein hemb hou cùélet. • Doué, dré ur faveur particuiiér, e accordas dehou cn donapzon de zesquein én un laul el langage ag er broyeu dré béré é tremeiné t hu mar-a-]iiiéh én ur gonzeer memb lungage de bobleu diffe-rant, peb-unan a nehai er hieué é conze én é langage propt;, N’en dé quet possiblelarelen ol broyeueridaser llissionnér santel-men eil gounie ineanneu de Jésus-Chrouist. Convertissei en dès opèu unêc canil mif dén , hu badéet en doé ean-rtiemb un alin a nehai. LJn de ma hum gavé ar ermor, ésânas tm tourmant bras, péliani e obügeas er vartelodèd dedtiref érmorer varhadourenh. Er pilutte, péhanin’ellequei mui conduie el lïestre, el lausquasde voimetguei lioulenneu er mor. Durand tri dé ha tair noz n’on doé bet diiac ou deulegad meit ei Jimage ag ur marhue cerlaen. Xaviér, goudé en dout covesseit er vartelodèd , e stouyas doh treid é grucefi hag e adressas de Zoué ur beden gredtis. El laeslre e yc déja de scoein dôh er herrôc hag er varlelodèd n*ou dué mui esperance erbet de htirn sauve. Er Sant e sortias nezé ag é gambre, hage honlennas guet er pilotie el Itnèn hag er plom. pèré e chervigé de sontein er mor: ou lausqtiein e ras de vonnet d*er sole, én itr brononcein er honzeu*men: < Doué ol-buissunt, Tad , Afub ha SperèJ-Santel, hou péel iruhé doh-omb. * Ér memb momand el Ia.jstre e zistroas hag en ahuél e galmas. En dén aposloliq-men , dré eu desjr berhuidant en doé eit snlvedi-gueah en ineanneu, en déhé câret convertissein ol er bed: goudé un nombre quer bras a gonversioneu groeit cn inde, éinlanlion e oé pus-sein èr Chine, é péhani é oé én goi to a receu er gouron a vartir; maes Doué e ras dehou <le lianahuein penaus en liuni gotilanté ag é volanté vad hag é fallé dehou er recompancein ag é labourieu bras. Ag er mo-rnand-cé, Xaviér esantas un diousledigtteah estrange doli en ol treu âg er bed, ha ne chongè mui meit èn nean, Je béhont ê oé galhuet guet Doué. Chomet clan èn inisen a Satician, tir marlelod peur en douguas én é lo-gel, é péhani c tremeinas dêc dé abandonnet guet en ol ha liemb soula-gemani erbet. Astennet ar nn nèbedicg deliùu , er Sant e ziscoé attâu un airamiable ha tranquil. Cùéli ean e sâué è zeulegad trema en nean; gtiéh ean ou arresiéaré grucefi. Hum anirelennein e ré liemb cesse guet Doué én ur scùille hilleih azareu. Anlin, goudé en dout prononcet er honzeu-men ; Men Doué, laqueit e mès èn-oli m’esperance : jnmses ne vein mèhe-queit, Xaviér e rantas è peali é sperèd de Zoué, ér blai f552, oaidet a huéh vlai ha deu-uèguênd , a bèré en en doé passet unéc én fnde. Itcfletlim. Er Sant-men e ras ur relrscd aveit cliongeal a barfKi én é salvedi-gueah : sortie e ras ag er retiacd-cé èl un dèn aral: è galon abraset dré er garantèdivin, n'en doé mui quin desirmeit de labourat aveitgloér Doué
