ft En .SJHNT. ol gùclleic. Mtps er sourci e gueméié Gobrian ag en dud infirme ne barré quet dolt-t-oua lium aqùitiein guel (idélité a ol devserieu ur bugul mad. Instrugein e ré é boble, lia visitcin e ras é escopti eit hanahuein dobcrieu spiriluel ha tainporel è zevèd, ha ne vanqué quet ag ou soula-gein a guement ma ellé. Er pobleti e ridé èn arbèn dehou hag e bedé Doué de gonservein clebüi un tud quer mad ha quer chariiable; mas er Sant, Isen a humilité e rapporté de Zoué, èl d*er vamen ag en ol vad, en inourieu e oé rantet dehoti. Gobrian e gonduias èl-céabad seïlitèc vlai cn escopti a Ilùènèd ; maes cavein e ré en en tioé roi a dregace hag a affserieu, ha chongeal e ias a zevri gobér cn dilés ag é gargue. Eit donnel de bèn ag en dessein en doé, ean e ras hanhuein én é léh un escob aral, hanlmet Dile, pèhani e oé un dén forh-devot ha santcl. Er Sant-men, libre nezé de helie boéh en Eutru-Doué, péhani er galhué de viluiein érsolilud, hum dennasén un Iiermittage, dihue leùu doh ergnér a Josselin. Énou é ras sebueJ ur chapellicg liag é vilmas ér gontamplalion continuel ag en Ireu ug en nean, deustou ma soiiffré nezé dré inlirmitéyeu, péré e èxeicé hemb cesse é batiantaet. Eihvlai e dremeinas ér retraid-zé, ha consacrein e ras ol eu amzér aveit hum breparein d*er inarhue. Pe santas é tosté en achémant ag é vuhé, Gobrian e bedas en Escob e oé bei Iaqueit én é léli de zonnet d’er gùélet, lia goudé en doul groeit preparein ê vé, é receuas é Sucre-rminteu dehuéhan guet en devotion gredus a béhani en en doé reit que-mcnt q verchcu durand 6 vuliè, hag é ranlas goudé-zé é inean de Zoué, ér b!ai 75o, oaidet ardro peinbzèc vlai ha i.ri-uéguênd. Égorv santel e oé bet ïnterret èr chapelle ag é hermittage, pébani e zoti é partes Sant-Sérvant, ha Doué ne dardas quet a ziscoein gloér ha santeieah é servitour dré un nombre bras a viiacleu : car er ré ttal en dès cavetar é vé er gùélèt, er ré boarcr bleuèter réglan en dès r.ollel ènou en derhian hage zou lictdelivret ag ou innrmitéyeu aral dré véri-tcu ha dré intercession en Escob samel-men. Relleiiiuii. Er Sant-men en dès groeit ol é actioneu én inlantion de bligein de Zoué: dihoallet ne lamehé guet-n-oli er vaniiéen ol méritc a lioti cevreu mad. Mar déeit bout istimet guei en dud, pé eit pligein dehai é labouret, ne veah <juet cn goftoavout recompancet guet Douè. K’hum l,aquetquet è poén de goutantein en ol: n’en dé quet possible quemênt-cé. Peb dèn en dès ésantimam parliculïèr: péh moyand daccordeinen o! sanliman-têu-zè ! Ne vanquel qnet a hobér er péh c zeliet gobdr hcinb dougein langageu en dud. Petra! nellet quet resistein doh ur gomzeazisprisance! Peiiaus enta cn hou péhc-hui resistet doh conzeu gaèr, doh menaceu ha doh tourmutiteu en lyrandèd! ^ O me Salvér, aveit-on-c é oli deit arcn doar, ayeït-on-éen c huès la-bouret abad bou puhé, c oli marhuet ar ür groéz ; aveit-oh ehiié éjren-nan bihuein ha merhuel. EN feCVÈD DÉ A VIS CAI-AN-COCVAN. SANT MAIïTfN, F.SCOIÏ. Er Sant-men, péhani e ra qucmenta inour d’en llïs a Franc
