$ }1 ! Ma^slre dïvin : rac serïhuet-è én Avïél penaus n'en dé quet ur gùtr dis-cipie de Jésus*Clirouist cn hani ne gùitia quet é dad, é vain, é verdér, é hoéresèd, aveit en hêlie, pe vé galhuet guet-ou. * Ivt Ahad, souéhet é hiiéJel é resoJution quer generus, e hiras deliou lioaii aveit ervap-prouéein : « Non pas, mehroaidur; rai youancfj > rai hoùn-oh; cliomet hoùh un heiTadé ly liôu tad; hir ha cliaes-é en henta va-tnen d’em hovand, ha n'en doh quet capablc d’em hélie. » Er hi oaidure reseomlas quentèh deliou : * Peira enla, me zad, ne houiet-liui c ina scrilmet pcnaus en liini e selle ar é dran, gomlé m’en dès laqueit é zourne doh en araiie, n’en dé.rjuet digne a ranleieah en nean. Ilù hui e grède è on lache assès eit renonciein d'en desir e mès de chervigein boué? Nitra ne vou capa-Lte d’ljobérd’eign ijiiiuater resolulion e inès queméret.» Sant Gùennolée admiras é hersevérance, ha guet coussantemanté dud, e bermettasdeliôu en lièiie d'é govand : rein e ras dehou goudé en hubid a venah, lia quemér e ras ur sourci parliculicr d'en instrugèin ha d’er formein iTcr pratique ag er vertuyeu. Grèd en novice youancq-men e laqnas a guetan en ol souéhel, ha cre-dein e rent n’en (lèhé quet padet pêl un devolion quen drès-oi dinaer; maes Gùèntcl ou difat ias: c leh rahattein nilra ag è grèd santel, ne ré meit ci esquein bamdé muyoh-mui ér vertuhagé ranteleah, ha iremeine e ras, én ol pratiqueu ag er religion, er venèh fidélan ha parlaettan. Jamaes ne oégiiélet é poès : assislern e ré guet devotion èn ofliceu de noz hag ar en dè, ha passein e ré ul lod bras ag en noz én orreson hag er studi ag er Scritur sacret. £ humilité hum zïscoé én é ol gouzcu liag oevreu. Souffrein e ré guet paüanliei dcfauteu é nessan, ha prali-(juein e ré peb sorte yuneu ha mortclicationeu calet: é yune c oé easi cotuimiel. Ur sourci spècial en doé de gonservcin é huérhtaU. Camnoz, durand ma oé é verdér aral è cousquet, er Sanl-men, pe oé meml> \ciii-nan en amzcr, e yé d lium bleungein bet haniér é gorv él !ènc e oé ér . guias ag er jardrin, hag e cliomé énou bet que n’en doé laret er seih psalm a benigen, aveit obtcnein gueiDouéer vertu a burtmt eit-on hag cit en dud Cdel. Quement-cè e vouguas <]ue.mcnt én-ou en tan a baillat -diguenh, ma vihuus ahad è vuhé quer gùérli avel un ^£1, revé ma sene- fie é lunlme. s _ = Sant Gùennolé, pe hanahuns dré tir revélation, c toslè eit-oii co amzèr de sortie ag er hed-men, e assamblas ol è venèh, ha gondè en dout ou accomaget de viret guet fidélitè er régle cn doè reit tlchai, è rhoègeas GùènEel èit boul Abad cn è lèh, rac ma hnuahué é vérile, ha ne gavè qnet hanni qner capablc cbd’ou de gonlinttein er niad en doè conimancet. lù’ choège-zè e zé bet approuvel guet en pl; ma?s et Saitl e resistas [>él amzèr, èn ul laret éoé rai youancq ha n'en doè quet expertauce assèseit occupein ur gargue quer sanlel. Eraesonnieu neoentquet het cheieuet, _ hâ Juipieit oè het èn drpspèd dehou de vout Ahad ag er liovand. E Im-miliié vras e ras dehou sellet en digniiè-zè èl ur gargue, pèhani en obligè de vout servitour d’en ol, ha preste oé attùu dMiüm sacrelicin eit chcr-vige é verdér. Er Sant e gondtiias èl-cc abad seih vlai è gommuoaiiié sanlel; m®s gohèr e ras nezé en dilès ag é gargne, ha qucmèr e ras unôc ag è vench, guet pèrè è trezas er mor eii monnet èn Angleterre : è chongc e oé memb ' monnet hetag en lrlundie eit desquein guel discïplèd sani Palrice er bar-
