Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/657

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

16 COUïL*BirQUF-L. - S.\WT GElïAW, ABAD. 639 5° Desirei gùélei Douc, hou péet eune ag er liolle,- ha inini rejoelsset drê en esperance tTer possedein un dé én nean. ICefleüklôn. SantésThérès en dès groeit én hé huhé quernent a dreu biirhudus, in^eirdé impossible ou merchem ol èn im abrégéèl hennen; maes er péh hun nès guellet raportein e zou digne a hun admiotion : peb tra e zou surnaturel, peb ira e zou parfsetér Santés vras-men. Neoali ne vanquas (fuêt calz ne zas er burhud-nien a santeleah de vout mouguet ér hom-mancemanl, Thérès, d'en oaid a zeuzôcvlai, e goinmancjas lutm bligein éleinnein livreu clangerus, liag el leclnr-zée vouguas casi hé ol devôiïon: hé innogance hum gavasehué én un dangèrbras é hantein ur gùrès clelii, pèhani e oé laèn a sperèd er hed. De véhé deit en ampoéson de hounie er galon youanccpmen, petra véhé bet Thérès, petra véhè bet eu inean bras-men, en inean santel-men? Pèh quen dangerus-é leinnein livreu fal! A béli conséquance-é eit en dud youanccf hag eiL en ol, gobèr ur choé-gemaot ag er hompagnoneaheu e hantant! Peguement a dud e zou her-ïnen dannet, péré e véhé bet Saïnt ha Siintésèd luas, pe n'hou tlèhé leinnetmeit livr-eudevot, ha pe n’ou déiié hantet meit compagnoneali vad! gHHHHWfWWWmHHmWWWHHHHHWmfrHs £5 IHJÉUZÊCVÈD DÈ A VIS GOVIL-MKÏIIÈI.. SANT GERAN, AIÏAD, Er Sant-men, guenédicc| ag en Angieterre, en doc aveit tad ha mam lud dislér revéer bed, péré, revé ou moyand, e ras d'ou liroaidur un desc|uemant crechén, liilleih prèciussoh dehou aveit en ol danné ou dclté lauscfuet guet-ou. Goudé en dout groeit é studi, lia comervet pur c galon doh er gorruption ag er bed, Doué e douchas é galon hag c inspiras dehou er resolution de renonciein aqucrh d’er bed, é péhani é oé én dangér a hum golle eit jamccs. Geran, laen a zisprisance eit er maileu tampore!, ne vennas clascpie nameit er maden èternel ag en nean. Quc-mcr c ras en habid a vcnah éu ur hovand, a béliani sânt Tugdnal è oé Abad, lia conduiet drè ur ma*stre quen abil cn hent ag er barfaection, er Sant-men, é berre amzér, e avancjas merbet érpr;uiq,ueu ag er vuhé spirituel. Donnet e ras dc vout ur mennli parfaet, ha sellet oé guot c verdèravel urscùira aboeissance, a humililé haga vorteficalion. E Abad santet en doé un islime parliculiér aveit é vertu. Sant Tugdual, averlisset dré un dezonnet é BrelagnepArvoriq, c choègeas Geran eït bout unan ag é gompagnoncd. Ind e sâuas ur hovand er guèr a Dreguér, bag er Sant c gontïuuas de santeliein èiiou c verdèr dré é exanipleu santel, liag éspecial dré é lidclitè de viret en ol poéndeu ag er réglc*“ Sant Tugduai e zcsiras gobèr ur hovand nehuè étal er guèr a Lanmeur, déc leâu doh Treguèr, hng èl ma hanahuéol mérite ha vertu ê zisciple, ean e zavtuns er Saiu-mentguet dcuzêc menah aral aveit sc-liuel er hovand-cé. Geran, goitdc cn dout receuet bènédiction c Abad, e barlias gtietè gompagnonèd, ha digueméret mat oent bet guet en abitandèd a Lanmeur, pèré e oè forh-joéius de receu èñ ou mesque tud quer suntel ha tfucn devot. Maes er Sant, péhani e gâré bras er solitud, ne vennas quetselmel é govandér guér : clioége e