Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/495

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

14 ;est. — sant kusème, itfiLÊü u.v w vnTiii. 477 nnnceu Doué, e rescontlas Ensèbe. e zelie hout miret è rnug ré en (1h4, » Maxance, furiet, e gotidunuas er Snnt tle vout ïosqitei é hihtie. Eiisèbe e liélié guei un air irnmjtiille Ii:i coutnnt er vourreAneion, carguet de secutein er santance. Er juge liag ol er ré e oé ènou presant e oé bamet è liiiéleté gourage hag er joé merchet ar é fuce. M:ixance e ras memben üegusse cn üro, èn ul laret tlehoii: « Perac é liet-liui ol-cé d'er oiurhue durunü mu ellet conservein hou puhé. K'ell:»n tjuet compreneia hou aluirtemunt: changet enta a sanlimant. » ►— * Mur üc giiir, e res-conüas er Sant, é orüréne d'eign en Ampeleur aüorein mantal, péhani ne gleu na hùéle quet, ha disprisein er giiir I>oué, grocit-d'eign com-parissein dirac-t-ou. » Er Sant e gonzé èl-cé, rac en Ampeleurèd n’ou üoé quei spiset ordrènanceu nehué inemb d*er grechénion. Er prefet e ordrénas d*ergoardeu conduie erSant d’er prison, hage yas de gavouét enampeleur Maximian, péhani e oé ñezé é Rome. « Prinee, e laras-ean dehou, presantet zou betd eign tin dén revoltet, péhuni ne venne quet sentein doh et lézenoeu : ean en dès crcdet nienib ém fresance nalicin pouvoér hun douècd; refuse e ra offrein dehai sacreficcu hag adorein hoti hanhue. > — « Groeit en degasse d*eign, e rescondas en Ampeieur. * — < Mar er gùélei, e laras er juge, hou calon n*ellou quel parrat a TOut touchet dre é ziscourieu. » — < Petra! emé en Ampeietir, en dén-zé e ellou gobér d*eign changein?»-— < Ya, e rescondas Maxance, can hou laquei de changein, ha gobér e rel er memb effèd ar sperèd er hoble. N*ellehet quet er gitèlet heinb santein hou calon touchet. » En AmpeJeur c vennas neoah ma vché betdegassel debou. En trenoz, er Sant e oé bet lennet Dg é brison, ha qtieniéh èl ma pa-rïssas diracen Ampeleur, ol er ré e oé énou presante oé la:n a admiration c hiiélet é face ligùernits, è vleâu gùen-cân : tin air a zousiér, a joè hag a goulantemant e splanné én é zeulegad; ol é gomportemant e annôncé éit-ou ur vertu surnaturel. Maximian, goudè cn duut ean sellet mat, c gredas remerquein én-ou un dra henac drès-ordinaer, hag e gonzas doh-t-ou er fa^on-men, : « I)èn coli lia respectable, perac è comparissei-lmi dirac-on? Conzet, ha ne zotiget nitra. » È1 mu lioainé Eusèbe er silance, ean e laras hoah : « Conzel, hoah ur hùèh, ba rescondct d*er péh e hou-lennan guct-n-oh, Mezesire sauvcin üoh er vuhé. » — « Mar esperan, c resconüas er Saul boui sauvct drè un dén, ne zelian quet mui esperein er salveüigueahen dès Douè grateit ücign. Deustou ma oh sâuet üresl en ol duü aral dré hou tignitè ha liou pouvoèr, liuïe zou cl-d'hai sujetd’er marhue : nezougean quet laret dirac-oh er pèh e mès disi heriet dèja; crechén-on; ha dré gueineïU*cè, n'ellan quet adorein eoèd ha mein. Me resolution c zou aboeissein <l'er gùir Dotièe lianaiman, ba péliani en dès reit d’eign quel liès mercheu ag é vadeleali. > — < Pèh droug e zou, e laras en Ampeleur ü’er prefet, ma adoroti en üèn-inen en Doud a bè-hani è conze, èl dreslen ol douéèd aral? » — « Ampeteur bras ha puis-sant, e rescondas Maxance, iflium !ausquet quet de voul trompet : er péh e lianhue en dén-men Douè n‘cn dé quet er peh e chonget; can e anland ur certacn Jèsus pélianl n*lianahuan quet lia pèhani n*en dc qurt bet hanuliuct elmé guel hur gourdatüeu. » — « Quêrhet, c luras Maxi-mian, juget-ean rcvé règteu er juslïce ha revé el lézemieu. Aveit-on mé, ne vennan quet boul juge én affacr-zc. » Er prefet Maxance e oé cri ha cruel dre natur : nellé <{uet neoah