Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/484

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

gaventag ê gulcqhag ag é zillarJ: ne lausquent quet memb ar ou lerhcr goêtl a béhuni é oé trampet en doar liag er bodeu : er chilrrem e rent perhuéh-mat guet tameu spoué. Llippolite amluras èl-cé ermarlir er hlai 252. É relégueu sanle! e oé het casset de Home liag inlcrret én ur groh. Un autser e oé het sâuet etal é vé, ar héhani é lé guet devotion ur foul hras a dud ag er vro hâg eslrangerion merab, hag ou fedenneu e oé quentéh cheleuet guet Doué. » Pe ôèn é Rome, e lare sant Prudance, me yé de visitein bé sant Ilippolit, ha me mès cavet remèd énou doh m'in(irmiléeu a gorv hag a sperèd. Hanahuein e ran en e mès receuet en ol grseceu-zé guet Doué dré intcrcession sant Hippolit. * Reflexion> Sant Ilippoliten dès souffret tourmanteu éalius, gùir*é, maes n’ou dès padet nameit urmomand: joeissein e ra hermen ag un eurustet péhani tfen dou jamsesa fin. Pe gonsiderehemb a zevri, èl ma ré er Vartirèd, er promesseu ag er vuhc aral, ni e seilehé èl nitra en ol poénieu ha misé-rieti ag er vuhé-meu : ni e véhé souéiiet meriib ina accorde en liutru-Doué, dré ê vadeleah hemh-quin, ur recompance quer hras d’ul labour que.n disiér aveil oblenein ur repos éterncl, ne véhé quei rai lahourut durand un éternilé; haval-é penaus ur boniieur hemb som ne zeliehé hout gouniet nameil dré un éternilé a souffranceu. É gùirionné péh jau-gedigueah e elte hout étré er péh en dès achémant hag er péh e zou iisñni? Doué neoah, dré un effèd ag é visericorde, ne houlenne quet guet-n-emb sotsffranceu quen liir. IVe lare quet d emb : labouret ahad ur million a vlaieu; ean e lare d'emb hemb-quin : iabourct durand en nombre distér a vlaieu mupade hou puhé, hu me rei d'oh tanhout ag er bed-men en doustéra me honsolatioueu: goudé hoah me recompangou hou patianUet dré ur gloér péhani n*en dou jamses a fin. Hâg ê veheinh sourvched aboénieu hag â visérieu durand ot hun huhé, er chonge ag en nean e rei d’emh suportein guet joé en trebilleu hag el labourieuca-Iftttun. BB DèCVÈD DÈ A VIS AST. S.ANT LORANCR, DIACRE HA MARTIR. Sant Lorance sùuet a Ilome e oé peur a vadeu er bed, maes forh-pin-huicq a vadeu en nean. Goudé en drnit tremeïnei étyouanquis én ur burtset vrus, er pah Siïile, rnvisset é hùéleté inno<;ance hag é vertu, e rasdehou qnemér en uvh a ziacre, hag assislein guel-ou doh en auiaer pe laré en Overen. Latpiat e ras ehué étré é zeourne en trezol ag en ilis : en Diacre santel en doé én é garguc hag én é zisposition en arganteri hag en ol merblêu sacret: guet-ou éoé eliué en argan<l dpstinet eit soulugemant er bcurerion, ha carguet oé dé zistvibuein en akesonneu dehai. Durand ma hum aqiiitlè guet (idélilé ag en ol devserieu ag é gargue, é sùuas ur berseculion horrihle inemh d’en IIïs. En ampeleur Valerian, pousset guet un dén maleurus bag ambhius, e ras spisein nn èdil péhani e zougué sanlance a varhue inemb d en ol grechériion. hil scontcin en devèd, eane ordrénas Ioquat qnentéh d*er marhue en cscobèd, er vêléan