Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/471

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

4 AiST. -- SANT l>OMINJQ, BÉLÊC, Oo3 fxeieïreu ag er régle f e oé impJén de leinnein er Scritur Sanlel pé ul livre l>enae a zevotion, lia de lalioniat inenib guet hé deoiirne. Ilé luassnn [jtigetidur e oé visitein h;i cousolein er ré glnn. C:\stiein e ras lié horv dré bep sorle morieiicütionen, lia n'accordé dehon nnmeit er péli e oé ubsolumunt necessêr eil bilitiein: ne gredc guel c oé ret tret-tein guet doustér urhorv, péhani (piênt nél e zellc bout mngadur er prinhuèd: èl-cé ê tremeinas er bembzéc vhii dehuéhan a hé buhé. A l:i lin, hé yuneu ha lié veilleu cominuel hi ];iquas dc gonêhe én ur lilinhuèd quer bras, macoltas ol hc nerh. Keceue ras Ité Sacreinanieu guet en devotiou ha guct er gonsolulion intérior, quen ordinser d’en ineanneu pur ha sanlel. Hé hoéresèd hag en ol abitandèd a Gassel e oé aflliget-bras é hùéleté hent de golle ur servilourés quer liras de Zoué, ha peb-unan e adre&sé de Zoué pedenneu gredus dc rauicin dehi er yehèd. Cunégonde hé hunan ne oé quet alïliget a hé stad : hé oé ahhil ar ur cilice ruste deustou ma oé preste de rantein lié deiuiéhan huannad. £r motnand memh ma oé laret eit-hi pedenneu er ré én nngoni, er Sautés e remerquas é oé preparet ul langér bioudet én eur eit laqual ar hé horv: changein e rasa lïhoe, hag ordrénein e ras dré signe lemel el lan-gér-ze. Eit hi laqual lranquille, é oé bet ret promeltein dehi è véhé bet interrei guei hé habiil penr a léannés. Niezé é rahias é peah hé sperèd de Zoné, ér blai 1040. Doué e inouras é servitourés goudé hé mathue èl durand hé huhé ag en donsezon a viracleu. Hetlevioni Er Sanlès-nien, haval doh er l>od speime e hiiélas Moïse, glas-deur é creis eu tan liag er flammc, en dès conservet er burUel ha hc gùérhtaet èr siad a briedeleuh. Hâ conservein e ret-liui ahoèl er bnriaeién hoii stad èl ineii d’ohobligel?' Diaes-é bihuein gùéih é creis êr bed: ne chonget quet é conservehet liemb poên en Lresol précius ag er burlset: attaquet \éhel noz ha dé, tantet véhet é peb léh hagé pe!> oaid a hou puhé ; mses er vertu-zé, pelmni hun rante haval dohen jClèd.e véritc ma labourehemb aveitlii goarne ha hi honservein. Arrousambcr Ueurdelissèn gaèr-zé guet hurt dareu, guet hun huis ha guet liiiri goéd mar dénecessér, quêntoh eit ma id lausquchemb de houinvein. Er péh e zou diaes de fragilité mab-dén, c zei de votil a:s ha douce dré er secour o hra:ce Doué, Dén n'elle bïliiieï» gùcrh, mape ra Doué deltou er grar.e aveit quement-cé; maes ehué Doué ne refuse quet é hraece dJer ré lii goulenue, liag e ra ou fossible aveit cavouétui' vertu, péhaui e bllge quernent deliou. Beah humhle, humze-liet a lian-oli hou-hunan: pèlleit doh eri occasioneu dangeius, govilennet secour guet en nean, ha Doué e rei d'oh er gracceu necessér eil laquat hou corv de souplciii d’er sperèd. H ........... ÉR DUAUVÈU DÉ A VIS «ST. . SAÑT dominkj, bélég. Er Sant-men, destinet guet Doué eit bout dré ean-memb ha dré en urh sañtel en dès instituet, un dilmennour brosag pr Eè hag er "Religion, e oé ganneté Spague. E vam hag ur yondre bélég en doé, e inspiras dehou a vihanic dougeance lia caranlé Doué, Er hroaidur-