Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/412

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

t ! K ■ A' II H ' & :S s t! 1,1 594 ■ üunii tn s.r.M'. é bcUen, liü ehetu ci' péh ezou het lianimet goudé Stalïoneu sant Gout-ven. Er Sanl c oé un tlti, cl d’é ordinair, ê pedein étül unan ag or liroézieu-zé, pe zas er lionte Eveu, pcliani e eliomc ér guér a Lcsneven, d'er havouét eit lium reconimaiideln d'e hedenneu cn dangér bras é péliani en tuun gavé. Er forbannèd Normandision. péré e oé boab payannèd hag e ravagé a boudé pèï amzér France lia Breuigne, en doé doaret ehué é bro Lcon, lia pillet partout. Er hontc Even en doé armeter pélien doé guellet ag c sujilé eit momict de gomLuiUal en dud barbar-zé : chetu er pcb e annoneas d er Sant, én ur houlenne guet-ou er secour agé beden-neu. Goulveu e larasdehou : t Er peah revou guet-n-oh; quêrhet har-déh-mat; lnii em havou goudé hoali él léh-men. * Er honzeu-zé hemb-<|uin e ras d*Even un assurance antiér ag er victoèr. Goudé en dout reccuet bênédiclion er Sant, ê retornas devat é sourlardèd, de béré é inspiras ur gonliance vras. Ou honduie e ras en trcnoz de gombattal incmb d'cr forbannèd : ou aUacjuein e ras guetcourage, ha gobcr e ras un distruge bras a nehai. Casi hanni lùtchapas. Er Honte e antréas vic-torius ha triomdantér guér a I.esnevcn, ha goudé en dout rantel grtcce de Zoué, é couviasé oflicerion de vonnet de zaibrein guet-ou cTégasiel; ina*s rjuént azéein ean-memb doli tuul. c las chonge dehou a sautGoul-ven : qùitial e ras er gompagnoneah hemb en dout f|uemérel nitra, ha monnct e ras quentéh d’é liermiltage. Cuvouél e ras ér memb léh er Sant, péhani n*en doê f|net cesset a houdé eadc <]uèut aadresseïn é bedenneu de Zoué, è face hag c gorv doh en doar, liag é zivréh astemiel é croéz. Even e zisquennas a ziar é iau, e gueinéras en déri santel dré en dourne hag e ras ilehou sehucl, èn ul lareL: * Sùuel, servitour de Zoué : er bayunnèd e zou dismanlet; hui-é,'drc hou pcdenneu, en dès groeit d’emb gounie er vicloèr; gou-lemiet guet-n-eign er péhe gai ebetha in’en accordou d’oh. » Er Sant e rescondas debou : * Trugjiréfjueil Doué ag er victoèr en dès reit (!’oh ar hou anemisèd ; tniiet é hourhéineniieti ha dihoallet ng ou zorrein. A fied en offreu e icid^elgn, ne mès dobcr a niira; ma*s mar caret gobèr un dra benac eit discoein de Zoué hou hunauedigueati vad, me gouseille d’oh gobér schuel étal nic liermittage un ilis hag urhovand, eit mench péré, uozlia <ic, e bcdou Douê eil oh liag eit hou sujitè. » Ean e aecordas dchou é houlenne a volanlé vad, hag e ras deliou en ol doar e zcsiré eit bihuance er venèh-zé, Goudé rna oc ber. batisset er !iovand-cé, Goulven c assamblas énou me«èh, péré e vihuc én ur sanu leah vias; imcs ci1 Sant ne vennas (juet (jiiiitat é liprinittagc eit monnel de chôine guet-liai. Eit bout liproli de bcdein l)oué, Goulven e gueméras guet-oii ur hompaguon, lianhuet Maden, pchani e oé carguet de receu eu uIajsonneu ha de brcparein. dehouvr péh a vouéd e zailirc. É mcsque er ré ar cn dro e zé liés der gùclei hade gleueté inslrticLioneu.é oé ul tabouicr doar pinliiiiq, hanhnet: Joncôr. Drè un inspiration a ziar-luè, er Sant e ras un dé de Vadeui .monnet de gavouèt er peisant-cé, ha goùdè en dout ean saludet ag é berb, laret de Joncor davai dehou er pèh en doé nnivan èr momand-cé11 édun è zourrie. Maden e yas ema de guvouél Joncor. péliani e oé é arad hag hum aquiUüâ ag é gommission. El lubourér eit seutein doh er Sant, e gueméras ag en doar e oc èdan soh è araire hag e latjuas tri dornad è poche Maden, pèhanie retornas d’eu hermitlage; inajsèn lienten doar-