Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/41

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

fallc . i\ GUENVéR, <— SANT TniODOS, ACAD. 23 dehou hou* tistnguc doh erbett. petru hou ampechea hélic é inspiraiio-neu? A betra e Imès-lmi eunc? Aproei ha tanlioeit péli quen douce-d boutolde Zoué. Er poénieu, en diïesemanteii e zispnrissou quenléli èl m'l»oit poupommancet: nc gollet qiiet hou pligcudutieu, nines liou clian-gein e ret én ur joé puroh, dou^oh ha sanieïoh. En cnÈcyÈo dé â vis GUEnrÉn. SANT TIIÉODOS, ABAD. Er Sant-mien, gannet é Cappadoce, en doc bet erbonheur do vont dcssauel revé Doué guet é dad hag é vam, péi c, dre ou iustructioncu ha dfré ou cxan»pleu vad, en desquus de brutiqueina vilian en devotion. E inean e oé douguet hemb-quin eit en treu ag en nean. Er bligcadtire gavc é leinc er Scritur Santel ha livreu devot, en dioustas soudcn doh er bed, hag e râsdehou qiictnér er rcsolution de gùittat lout aveit hélie régleu ha conseilleu en aviél. Aveit hanühuein gùel en dessein en doê Doué ar nehou, ean e ras er ciionge de vonnet de visitein en doar santel, ha de gonsuliein, ar er stad a ùilié c zelié quemér, unan-benac agen hennittèd santelan ag en deserh. Thcodos c giiittas enta é guércnt, c amièd hag é vro, hag e bnrtias eit monnet d’er Palestine. Pe dremeinas dre er Syri, er brud a sant Siméon, péhani e btatiqué ar ur pilér ur benigen drès-ordincer, e ras dehou distrocin ag é heñt eit monnet de houlenne guet-ou c vénédiclion, é avis hag er secour ag é bedcnneu. Simeon, qnentéh èl m’er gnélas, heinb en dout ean hnnahuet a guônt,, er gafhuas dré é hanhue, én nr grïal ar nehou : < Tliéodos, servitour de Zoué, rcvehet deit mad. » Er SaiU-inen, foi h-souéhet doh er hleuet, e huin daulaus é face doh en doar; mscs Simcon e ras deliou sehucl ha montcin ar c bilér. Goudé en dout boquet dehou guet caranté, ean e zisclauias 'd‘er Sant-men^er volanté en doéDoue arnehou, hag è gonseiüasdehoucontinueiné voyage. Théodos e vïsitasguet devotiou en ol léliieu santel, hage yas goudé-zc de vihuein guet im herinit liardmet Longin, pchani e oé sellet èl ur majsire excellant er vuhé spirituel. Longin, lsen a admiralion è hùélet vertu é zisciple hag é avancemant pi ont é heut er bârfaïction, el laquas dc gonduie un ilïsen doc un dame devot bâtisset én Inour d’er IJùérhics ar eu hent a Yethléem ; nues er Sant-men e oé gùel guet-ou sentein eit commandem, liag èl n*eu doc quemèrct er garguc-zc namcit cn drêspcd dehou, ne dardastpvet a hum zispbcr a nehi, ha hnm denncin e ras nezc ar lein ur mané. Théodos e ras c zemcurance én ur groh en doc cavet cnou. Aze, dislague d.oh en ol treu erouéet, ean e laquas ol c studi de vortclieiu c squôndeu dtc ur benigen caiet ha dré er pratique ag en ol vcrtuycu. L vuhé ne oê mui ñameit ur yune conlinucl : é vilmance c gonsislé é frch cri, pé„é lezcti trampet ên deur; lia chôme e ras opèri trcgond vlaihcmb tanhoat tain bara erbet. Ean e hum antretenné liemb cesse guetDoué, hag e dreineiné en nozicu abéh cn orïesoi», c cannein psalmeu, pè c hobér méditation ar er Scritur Santcl. É zcutegad c scùillé dareucnsi continucL E/.esire oé passein èl-cc c vuhé hemb bout hanahuct guct en dud; ma?s fautcin e ras de Zoué hum chervige a hebou aveit santehein er réral.