Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/406

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

en admïmblc hap[ ur spcrcd quen esrdlant, mn oé l>ct chocgeleit instru-gein ha dessâu Areaditts, mab en ampeleur Théodôs. Arscn ne gue-rnéras er gargue-zé nameit dré bocn, ma?s ret oé bel dehuu idioeisseïm. En Ampeleur er recmias én nr ffr^on inouralde, hag e ras d,Arcad»us donnet dirac-l-oti, én itl 'brel deliou : t Me mabt chelu azé hou mirstre scol, e zeliet respeclein Ita ronsiderein avel hou lad, p'en dé gùir en hou pou cn eftèd niui a obligation dehoii aveit d’eign-mé. » Théodùs e antréas un dé ér gambre é péhani é oé Aisén e hobér scol d’é vab : ca-vcin e ras en disciplu azéet hag er tnaesire én é sau. Farhct é hiiélet <]uement-cé, ean e ras lemel guet Arcadius é habideu impértal, hag e ordrènas ma vché bet é vab én é sâu dtirand er scol hag er mrestre azéet. En inom ieu e oé ranlet dehou c païaesen Ampeleurnc douchent (]uet calz é galon: en displigeadurieu e gavas è exelcein é gargue, e gresfjuas bamdé muyoh-mui en inclination en doé bel perpet de gùitlat er l»ed ha de vihuein érsolitud: ne cessc a houlenne guct Doué er grace de liünahuein petra e zelié pratiquein eit gobér é salvedigueah. Un dé ma oé, revc é gusliime, c liobér oraeson, é cleuns ur vodh, péhani e laré deliou : * Arsén pôlla doh compagnoneahen dtid: ha té vou salvet.» Arsén ne daulas quet termein : goudé en dout hum zeguisel, ean hum dennas é segrcd èn deserh a Suté, è péliani é vihuas pêl amzêr, hemb ne liouié dén erbet nag c hanhue nag a béh bro oè. Gobér é ras è zemcurance cn ul logicg pél doh er réral, ha ne visilé cn hermitléd aral nameït er bihannan ma ellé. Pe yé d’en ilis, ean hum laqué allùu ardran ur pilèr eit n’en dèhé quet gùélel hanni, hag eit ne véhé quet betehué gùélet é tacc guet dén erbet. Arsèn lnim gondannas dc hoarne er brassnn silanee èn é solitud. 01 è amzèr c oé partaget ctré er bedcn hag er mcdiiaiion ar er marhue hag ar jugemanten Doiié, hag ar en ol gùirïonnèeu cterncl. E Inbour memb, péliani e gonsistè é hôbcr courtin palmès. nc zistroé quet é spered ag er bedcn nag ag er mcditation. Er gialinr en doè ag er fauteu ag è vuhcpasset, hag ag er manqucmanteu é péré é couéhér lics dré fragilité, e rè dehou scùilte dareu casi continuel. L yuneu hag è vortelicationeu e oé drès-onlimer. Liessan è tremeiné en noz antièr én orseson, ha ne gueméré ardro er mitin nameit un aer pé diliue a repos. D’er sadourne de noz, de guli-heaul, é commancé pedein, c zourne 'T ^ i 4 I I sâuet trema en nean, ha ne ccssè c beden nanieit en trenoz vilio dc sau- heaul. ■ ^ Supèrior en hermittèd ag en descrb-zè en obligeasanfin de zisclaeriein c hanhue, péhani ne véhé quet bet hanahuel quenavé-zé. Arcadius, dcit de vout Ampeleur, pe gleuaslaretè oé Arsén én deserh a Suté, e gassas un officér d’er havouét eit gobér dehou ur presanl caèr : er Sant e re-fusas er presant, hag uveit ol rescond, è ras laret d’en Ampeleur é pedè Doué eit-ou cn è solitud. Un dcn e zas a Rome de zegasse dehou tes-tamant ur scnatour ag é guèrent, péhani, quènt merhuel en doè ean groeit é hèrïtour: er Sanl e refusas hoali en donmzon-zé, èn ul laret: 4 Marhue-on mé-memb pôl quênt er senatour-zé, hag èl-cd n’ellan quet bouthérïtour deliou.» Davaci e ras en dén-zé è hent, ha ne vennas quet memb diguéor er paqumt. ^ ^ Arsén nc visité jamacs è verdèr, ha n’hum gavè guel-hai