Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/39

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

lla touta balamcr dcliou, e ras degasse bamdc dré ur vran d’è$crvitonr nn lumtér baraén, èl guébaral der |>iofail Eli; hag er miracle-zé e gonli' mias bet fin é vuhé. Doiic e fuilas deliou nnfin rnin (l’Iiana!]uein en iresol cidiet-mcn. Pau! rn doc dcja tri/.ôc vlai Im cand, a pe oé Jjet conduiet sant Amoén cn descrh-zc dré ur revélaLïon divin. Antoén, oaïdct a zèc vlai ha pnar-ué-^uènd, e vilmè ehuc a houdé |>ôl amzèr ér solilud. Tremeine e ras un dè dré è sperèd er chonge penaus ne oè <]uet bet èn è raug liermit erbet en doé conduiet ur vuhè cjuer parfaet cI-d'ou cn deserheu; maes Doué en difarias un noz dtirandé "ousquet, èn ur revèlein dehoti è oè nn hcrmit cuhcl èn dcserh, pèhani e vïhuè hoahèn ur fa.j<jon santeloh cit-ou, hag onb ènein e ras dchou monnet d’er giièlet. De olen-dè, Antoén, én drespèd d’c oaid bras, e lmm laquas cn heot hag c gucrltas, licmb gout incn c hè ; msesardro creistè, ean e gavas ur monstre, péhani en doè er figur a zén hag a jau. Laen a gontiance é Doué, ean e ras signc er groéz, e gonzas doh er monstre hag e Iioulennas guet-oumèn é chomc cn dén santel e g!asquè. E1 lon-zé, dre ur gestc, e ziscoas dehou cn lientc zelié hélie, liag e zispanssasquenléh. Anfin gondè tri dè a boèn hag a fatigue, Antoén e remcrquas a zia-bcl ur schmlcr, péhani e rasdehoti hanahueïn demeurance en hani e glasquè : macs en irotis en doc groeil èn urguêrhet*ar er vein,e oè Iiel clenet guet Paul, péhani quentéh e chairras en or ar nehou ha hi halhudlias. Anloén, rehulet cl-cé, e liuni daulas ar cndoar doh toul en or hagc chomasènou bcla crcislé, cn ur suptiein snnt Paill de zigueor dehou : ï En hani, » emé-ean, en dès men degasset amen, en dès Inrct d’oh pïliue-on hag a belian è tan. Avouéein e ran ne veritan quet hou cùclel; maes a rc-fusein ereliet-hui d’un dén er pèh e accordet d*el lonnèd gonè? Ke » vcnnan quet colle er boèn liag er fatigue e mès bet doh hou clasque, * hag a pe mcs hou cavet, nie chomou de verhuel amen ètal hou tor, » quôntoh eit partie liemb hou cùélet. Hui hou pou alioèl er bocn d’em » interrein. » Paul, touchet drè er honzeu-zè, e zigucoras c zor, hag er receuas guel un air amiable. En cu Samt, gotidè ou dout boquet en eil d’cguilé, hum galhuas drè ou hanliue, deuslou n’oudoé jamacshuni liùclet. Paul, péhani a houdc opcn dèc vlai lia puar-uèguônd n’cn doè quct conzel doh dèn crbet, e laras d’Antoèn : * Chelu amen en hani e liuès clasquet guet qucmcnt a faligue; hui c hiicle ur horv crocet guct er gohoni, ha mambreu, pèrè quônt pêl e zei de voutpeudre ha Iiidu, Permetlet d’eign goulenne guet-n-oh penaus è ha er bed. Ilâbùtissein erérattùu tyér ha kérieu? Péhani e gommandc bennen? Hâ ean-zou lioah ar cn doar tud dal assès aveit adorcin cn diaulèd. llâ ean-zou honh tyrandèd aveit persècutein en llis. » Purand ma hum antreienncntassamble èlal er fetan, ind e hiièlas é tis-[Uenne ur vran, pchani c laquas dirac-t-hai ur varaèn anlièr. * Admiret, e laras sant Puul, madeleah Douc, péhani e zava? d’emb de zaibrein. Trï-uéguônd vlai-zou ma receuan èl-men unhantèr varaén : maes hi-nihue, a halamor (Toh, Jèsus-Chrouist en dcs doublet er ralion, cit discoein crsourci e guemèr ag er ré e zou fidel d’er chervige »; jnd c drugaircquns Douc hag e azéas ar vord er felan eit gobcr ou frèd. Tremeine e rant goudé-zé en nozèn oracsôn. Pc oè dcitcn dè, sant Paul e laras d’Antoén è teliè qucnt pôl mcrhue!