Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/366

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

oè younncq, é voulieur e oc visilcin etidutJ chm, soulagein er beitrerion lm consoleiti «■r ré üViliget. Gomlé nren doé groeit é sluili, en desir en doc de gùiiust er bed Iia d'!ium avünce attùu é hent er barfoction, e ras deliou monnet de giivouet sant Sumson, yclnm e oé ur yomire delion. Samson, c ïuiclel è snnte-!cah, c innogiince Ipg è simplicité, er rccenas gnel joé hager hornèras eit é vab spirituel. lulan ur muestre quen abil ha quer santei t Méen c avan^as é berre amzcr er j>raii<[uc ag cn oi vertuyeu, liag ê yondre e ras deliou receu cn Urlieu sacret. Kr Sanle gùiitasa volantc vad é dadt è vro, e zanné aveit liélie Sanison, péhnni, dré uu insptralion a ziar-luc, cn doé queméret er resoluiiou de zonucL é lïrelagnc. Er yondre ue ré «piet calza virarleu hernb n’obiigé saiH Mccn de jocntcin é hcdcnueu guet c rc, rac ur gonfiance vras cn doé é pcdenneu é zisciple. Sutnson c zasde voul Escobag erguér a Zole, hag e ras cargue d‘cr Sant-men de vonnci dic er vro eit perdègue lézen jésus-Chrouist. Mcen, un dé fatiguel ag é route, liuin gavas élal ur vorli éhars urforcst. I)oué e hcrmeUas ma rancontras cn Emru ag er vio*zé, pèhani e vihué èl ur gùir grechén. En Enlni-men n'eo doé quei a vugalé, liag èl ina credé lennein bénédicliou l)oué ar nehou cn ul logein er bassanderion, ean e yé bamdé de valé ar ézoareu, eit clasque er voyagerion hag er berhin-derion : pe gavé unan benac, ean er liussé guel-ou d'é dy hag en iretté gùeltan ma cllé. 4oé vi as en doê bel é rancontrem S3nt Méen, deustou n’en ha-nfdiiié quei. Er Sant hag en Eutru-zè, hanhuet Cadnon, e drcmeinas tostic o! en noz éñ ur gonze a drcu santel : Cadnon e dieleuc guet er vrassau atlantion er honzcu a vuhé e sorlic a vêg er Sant. En irenoz,, pe fallas d*er Sant monnet qùiite, Cadnon ne venné quet el iausquein de bartie, rac ma vourré bras én é gompaguoneali. Eit derhel er Sanl guct-ou, can e olfras dehou gohér dona,#zon ag é ol zanué eit sehuel ur ho-vand, ar gondilionma vché deit ean-memb d’er balissein ha de chome cnou. Mcen c drugairéquas Doué :»g er fuveur-zé, Iiag e bromettas deliou rctorne én dro, é cas m en déhé coussanlet é supériorèd. Sant Sainson, instrngeta guement-cé, en davaeas a relorne guet me-* nèharal, a béré c oé lianhuct Abatl, eit batissein er hovandaren doar fond e oé bet accordet dehou, ha Cadnon er receuas guet er vrassan joé. En Abad Iiag é gompagnonèd e gomman^as quentéh pleiimat el lèh ou duc choéget eit sehuel cn ilis lmg er hovand. El léh-zé c oé lorli-avantajus; niies nc oé quel ar en dro a zeur mad d’ivct. Er Sant, laen a gonliance é Doué, goudé en dout adrcsset é beden dehou, e blantas c vah èn doar, ha quentéh èl m’en doclii zennet, csortias urvamen deur scltcr ag en toul eu doé groeit. Er felan-zé e hùélér hoah hinihue endé„| hag un afin a dud clan c zou het gùelleit dre vcrtn en deiir a nehi. Chetu] er iiominancemant a abbali Sani-Mèeu, é Escopti Huan. ^ ■ Er brud a sauteleah en Abail-men hag ag er iniraeleu contimiele iéo! ras de hilieih a dtid a bep sorte condiiion qùiltat er bed Iia donnet de vihucin cdan règle ha cocdui sant Méen : Jitdicaèi memh, rouc a Vre-tagne, dioustel doh er madcu liag en inourieu 3g er hed, e choègens er hovand-cé avcit é retirance, e receuas cn habid a venali a zeourne sant Méen, hag e dremeinas énou er reste ag é vuhé én ur santeleah hag èn ur barlaection qucr Lras, ma vérilas bont laqueit é mesqne Sient.