Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/319

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

ha taqnat d‘er imirtme èl nr faus profa*ï. » Isaiic e sâuns è voéh ïiag e res-condas hardéh-mat: * Ya, groeit-ilVign merlinrl, me znucontnnt, mar em havet gtienïariL » Kr Sant e oé het prisonnct, hag en Ampeleur e bartias eil é valeur, rac blesset oè bel er liomiiat, hag en nnemisèd e taqnas en tan cn ty é pchanï é oé bet dongnet. E1 lod mnyan ag é armé e oé bet dislruget. Er Sant, dré un inspiration divin, e lianahuas én é brison er momand ma arribuas qnenient r:é, hag er lirydas qnentéb. Pe arrihnas é Constantinoplc en doairé triste ag er hoinbat hagag en armé, é oé bel reil é lïberté dVn dén suntel, pchani goùdé-zé é luiélet Thcodose, prïnre catholiq, mtestre ag en Ampire, hag er Beligion son-neit dré ordrénancen en Ampeleur-zé, e fallas deliou retorne dV vro ha monnet duchihue é vuhé én é guetan solïtud ; mtcs en abitandèd ag er guér, pérè e oé laen a respect eit-oti, er pedas de cliome guet-hai, hag é zisciplèd e vatissas eii-ou nl logel er maez a guér, én tu doh er mor. Azé, én drespèd d’é oaid bras, é conduiaser memb huhé hag é pratiquas er memb morleficationeu èl mVn doé groeil én deserh, bct c varhue eurus, péhani e nrrihuas ardro er blai 400. Reflevioii. En Hermit santel-men e avertissasen Ampcleitr ag er mnleur a bcliatii é ojé menacet, ma ne gâré quet reparein en drougen doé gi oeil, ba bttm gonvertissein. Er Pï ince-zê e ras goab ag en avis e ré er Sant detiou, ha dré valeur en hum golias guet e armé. Pebéh anquin, pehélt qure nVn <lou quet de virhuiquin er Prince inaleurus-men en dout disprisét er graece dchuéhan e accordé-Doué dchou! Peguemenl a dnd e zou cu ihtierne, d'iV m’ou dès dispriset un avis mad, reit dehni guel un tad pé ur vam, guet ur moestre, guet ur hovézour pé guet ou ferson! Eit Iie/fexion. Er Sant-rnen . cn é youanquis, e bêllé guel sourci doh compaguoneuh er ré ne hïiélé queté pratiqueinen dcvotion, hane huntas jamaes nameit er ré devothag a example tnad : quement-cé er seconras hilleih de gonservein c innogance, Pe garché en dud youancq choége mat ott amièd. ha qne ne hantehent namcil er ré parfetian ag ou oaid, ne gouèlicheni quet é qnement a zisordreu. Ne faute nameit ur hompagtio-neali f:d nveit corromplein ha colle er burran hag er sanlélan inean. !^HH!H$HfHHHHBHHHHttHHnHfimHHttHf EH BIUVÈD I)ê AR-S.UÉGtEJID A V!9 MA1 Q AÜJUi. £ & Sl&SLZ 2.5. Jt ÜJl SL A U. JU £ $ ^rTffSfffïTrTfïfïTftnf^J SANT GEKMfoï, ESCOB A BARIS. 1 Er Sant-men e oé gannet é Bourgogne. Penatts-benac mVn doé a vihanic un iniur mad hag un inclination vras aveil er vertu, ncoalt é oé reJmtet, casseil ha goal-drettet guet é vam dinatur, péhani en doé vennet memb er mouguein durand m:t en dottgué dtré hc digoslé, a balamor mai teze m*hi doé paud a vugalé ha bihan a vadeu, Quement-cé e ras dehou monnet de guvouét unan ag é guérent,péhani e oé ur beiêg sanlel, hag er receuas guet curnntc. Bihuein e rezunt a^samble pêl amzér cl den veoah. On demeuronce pé ml solitud e oé pê! doh en ilis, maes eit quement-cé ne vanquent jamacs d’office erbet. Nagergiùu, nag en éerh, nag er lal henteu ne oent quet cupablc d’ou nrrestein, ha tremeine e rent er resle ag en dé én orscson pé é leinein livreu sanlel. En Escob ag er guèr â Autun, instruget ar vertu hag ar véri