Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/301

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

aetteu « faus douéèd, liag en ireu infâm a béré é oent accuset guet er bayannèd menib. En discour-zé oulaquas d'antréeinén ur furi estrânge. Eéleguésèd er faus douèéd, énou presant, e oé quer 1'uriet, ma tennent ou bleùu, ma rongent ou dillat ha ma tismantent er Uouronneu ê oé ar ou fèn. Er boble e grié hag e houlenné vangeauce inemb d anemis ou douéèd. Er goarriour e ras laquat Théodote ar er chevuiet, hag ur yañden bourreaueion, en cil gottdé éguilé,e zispennéé gorv guet guivinneu hoarne. Goudé-zééoé bet taulet gùinaigreag en haui crihuan aré houlieu, hal;K|ueil tanén-hai guet torcheu allumet.Er Sant,é santeiner vlasag é guie() losquet, e zistroas un tamicg é bèn : er goarnour e gredas é fallé deliou hum rantein, léahet dré en nerh ag en tourmanteu, liag e larasdehou : * Alèn é rna er liou- rage-hont e ziscoèh n’cn dès nameiti ur momand? Souffrein e ret, rac ma ïruès manquet a respect d*en Ampeleur, ita dispriset hun douéèd. * — « Hui intra drorape, e rescondas Tliéodoie, mar credet c vanquan a gourage dré ma mès troeit me fèn : n’lmm gleminan meitagun dra; mé hum glernmc a liou ministréd, rac ne gave quetguet-n-eign é rant d’eign andure hoaliassès. Groeit dehaieiUa me zourmantein davantage : invan-let memb tounnanteu nehué eit ma hùéleliet en nerh e inspire Jésus-Chrouist d’er ré e sotiffre eit-ou. * Er goarnour, ér ma?za nehou é hunan guet er rage en doé, e ras scoein é chagelleu ha torrein é zènt gnet mein. c Huie elle gobérhoah, e laré er Martir, irohein me zcad : Douée gleu pedenneu é serviterion mad, * , Nezé é oé bet conduiet d’er prison; ma*s pemb dé goudé, er goar-noure ras endegasse a retôrnedirac é dribunal. Ordrenein e ras ma véhé bet dispennet a nehué ha diguéoret é ol goulieu : goudc-zc er Sant e oé bet astennet ar dameu tivle lia gleu rïieten tan. Antin er goarnonr, doh er giiélel ferme ha courajus attâu, er hondunnas de vout dibennel, hag e ordrénas ma véhé bet iosquet é gorv, guet eune ne véhé bet ïn-; terret dré er grecliénion, Arriliue él lélidestinet elt ê supplice, Theodote e drugairéquas Douè en dout reit dehou er graece de souffrein guet courage, hag er pedas d’en dout truhé doh é llis afÜiget, ha de rantein er peah dehl. Neze é ! Inras d*er grechénione oé énou: * Ne ouilet quet ar me marhue; maes I trugairéqueit quêntoh Jésus-Chrouist, péhani e accorde d’eign hinïluie j un triomlle glorius: pe vein én nean, me bedoti Douéeit-oh, t Goudé cr-honzeu-zé er Sant e receuas guet joé en taul, péhani e aclvihué er sa-crefice ag é vuhé, É vanir e arrihuas ardro er blai 303. Keflcxion> Er Sant-men e oéa drasurén urstad diües ha forh-dangerus eit é salve-: digueali. Ean en dès neoah hum santefiet abarli, ha deit-é de vout ur Mar-tir glorius. Ne verne é pêh stad é péh conditïon en lmm gavet, liui e elle, - dré secour Doué, gobér hou salvedigueah : miret d'cr bihannan gourhé-mennew Doué ha ré en llis : ne gommeltet jamtes péhèd marhuel erbet: pratiquet en oevreu mad : chetii er péh e houlenne Doué guet-n-oh, ha mar er groèt, hui e vou salvel. N’en dès rcit gom hémen erhet d’oh heinb n’ellethï fratk[ueln. Er goat-sperèd, honavarice lia hou fal incli-nalioncu e gommande d’oh treu hilieili diaessoh, Iia Imi ou groa per-lnuèii«mai. M®s eit bout ur hrcchén parfsct, n*en dé quet assès mi