dé en dout groeit é novlciat, ha reii exampleu caér a Immilïté hag a henigen, é oé l»et casset de Kome ha reit dehou er gargue de guôstat. Er gobér e ras abafl deu-uéguèild vlai guet un humitiié hag ur modesti i]uer bras, ma rc scùir m>id d’ol er ré er gùélé. É bligeadure oé bout dispriset ha re-bulet guet en dud. É oraeson e oé conlinnel : én ur guéstal memb, é sperèd e oé uttâu joéntet doh Doué, hag é vode e oé laret d‘é gornpa-gnon :'« DdJhamb hun deulegad ar en doar, hur tialon én nean, ha hur chapelet én hun dourne. * = E Supériorèd, péré e hanahué é vertu, e bermettas dehoudistribuein lod ag é guèste d‘er beurerion, hag er bermission-zé e oé bet agréable dehou, Ean e visilé er bem erion clan, hag c ranté dehai en ot chervigcu pérée revoltéen duddélicalag er bed. Erbéherion n’ellentquet cleuet é instructioneu liemb bout touchet: hag é gonzeu e oé é spécial tinér ha carantéus, pe hüélé unan benac preste de verhuel ha de gomparis-sein dirac Douc. Bamdé é rescondê en Overen guetan guet ur grôd, péhani e inspiré devotion d’er rérul. Communiein e ré liessan tair gùèh ér suhun, maes er biuïéu dehuéhan ag é vuhé, é communié bamdé guet santimanteu quer bras a garamé, ma n*eUé mui laret er gonfiteor dré en abondance a zareu e scùillé. Felix e yuné ar vara ha deur en tri coareis ag é tirh. Penans-benac ma oé poénius é gargue, é spécial ér ünag è vulié, ha ma oé useté gorv guet el labour, guel é vortelicationeu ha gnet é infirmitéyeu, ne fallé jamacs dehou en dout soulagemant erbet. Unan ag er venèh e reprcsantas un dé é oé mal exantein er brér Felix a vonnet de guêstal, ean e rescondas quentéh : « Ur soudard e rinque merhuel ur glean én é zourne, hag en azcn c zelie merhucl édan é samme. > Gobér e ras é Rome hanâuedigueah hag un amitié spécial guet sant PhÜip a Néri: en eu Sant-men n’ellent jamms hum gavouét assamble, hemb ne receué ou haranté eitDoué ur grôd nehué, Hum salndetne rent én ur faegon particuliér: « Brér Felix, e laré santPhilip, desirein e ran d’oh ma tei en tanagergaranté divin d’hou losquein betmêl en esquern. > — i Ha mé, e rescondé er Sanl-men, pedein e ran Doué, tad Pbilip, ma véhet quen abraset a nehou, ma vou hou corv laqueilc ludu. > Pe hum gùitient, é larent hoah guet ur simpticité, péhani n*apparchanté nameit d’er Saeut: adieu, mem brér, Douè rei d’oh er graece de vout tourmantet ar er rod pé ar erôhevalet: adien, mezad,e rescondé brèr, Felix,pligel guet Douè ma elleliemb souffrein hun deu quement en dès andnret en ol Vartirèd. Sant Fe1ix ar fin é amzèr en doé un infirmilé hag un diaesemant bras, hag er niédecinour e houlennas guet-ou perac n’hum chervigé quet ag en hanhue a Jésus eit en dout soulagemant, èl nèen doé ranlet yah quement a réral dré er memb moyand : er Sant e rescondas guetun air joéius: « Rai avantajusha rai agréable-è d’eigner, boquet ros-men ag en nean. > Er servitour fidel-men de Zoué e oé sourcius brus elnié a salvedi-gueah é nessan: è! ma cleuas im dé conze ag èr fal intantion en doé cer-taen tud liberlin, ean e yus d’ou havouél; hum durel e ras étal ou zreid, ha larein e ras dehai, èn ur ouüein: * Mé hou suplie, men berdèr, d hou pout truhé dph hou inean. > Er guir-men hemb-quïn e rns dehai chan-gein a snntimant hag oti honvertïssas. E hiiélêt, d’en déieu malardè, è ridé ur foul vras a dud d*cn imbadcu ha d’en divcrtissemauteu criniinel
