Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/237

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

Er Sânlcs-nicn, guenéflicq a HoHümlci e o<$ sânel a dud a noblance, ïmes' peur a vmJen er bed : hi c gavas neoâh chaucèn mad dré nia bc biahue ha fur merbei; tnaes er verh santel-men, péhani cn doé hoah ntui a verlu eil a vruhuité, hag e zesirc è spéoiul conservein hc gùéi lhtet ùbad he buhc, e bedâs cn Eutru-Douc de lemel guet-hi er vruhiiitc-zè ha d’hi ranllcindifai^on, cii ne vché itiui deit dén d ht goulenne dè ziméein. Den oâid a behtbzôc vlat, Douét eit gbbèru nèhi un c\arnple bras a batiimtaet, e bernneuas nin oé bèt ‘affliget diirand èih vlai ha tregond gueidihhuèdeu qüen estrange, uki oé un eune hrgùélet, Dtirand er puai* blai <nietan, poèn vraslâ doé é souffrein Iic drotigueti ha nellè qùethum gonsolein; mges pe hùélus ne oé <|uet a remèd tresperetn a berh er vc-decirierion nag a berh en dud aral, hi e l;iquas hé honfiance é Douè hcmb-<iuïn, ür bélôg santel, péhani e oc hé hovézotir, touchet è hùélet hc souffrariceu, è gonseiltas dehi gobér liés méditalion"ar Bussion Jcsüs-Chrouist, én ur assurein dehienhidèhé cavet avanlageu brasèquement-cé, Er Santés e sentas doh-t-ou, dta quênt pél hi e santas quement a goutantemant én esetcice saniel-zè, ma^passc én ou en nozieu hag en déieu. Hé halon e oé bet changet aquèrh Ne gavé niui én hè 1‘oènieu na-ïrifeïr doustér Iia consolation, hug c léh cârein bout delivret a nchai, hi « bedé Douè d’ou hresquein muyoh-mui, ineit m'en déhé reit dehi er graecc d’ou souffrein guet patianlaït. Goiidcvèh ht e andnras hé liliriliüèd guet ur peah udmirable ha guet ur joè vrus intcrior. Comprenamb dré-sé petjuement <? elte èr horv souffrein, pe vé en inean lan a garanté Douê. J Er Sautés-mcn e dremeinas en tregond vlai dehuèhuna hc buhéhémb <]ùittat ur momand hé gulé, ha hi é oé bei seiluêc vlai hemb ellein boul-geaï mambre erbetnameit hè lcn lia hè bréh cleyè. Hé halon e zas de vout quer vaen ha quér gouri, qne n'ellé souffrein nitra, hâ larein o rèr c chomasnandéc vlaïhembduibrein lam bouèd erbei. Ergomimmionsaniet e oé hc bihuance pamdiêq, ha bi"abrase drè garaiitc doh Doué. Ui* mor a zareu e ridécasi hernb cessè a hé deulegad. ^ 1 Mar boé bras hc faiiantmt, hé haranlè avett hènessan ue oè cjuetbi1 hannohadmirable. Pe hïiélasé oè hè mam prestc de veihuel, hie offras efi-liï deZouéen ol boén hagen olanqnin lié doéundurel bet enamzcr-zè, aveit obtenetn dèhi er gra?ce dïié dout ur marhue enrus. Hi e gârc c spccial er beurerion hag ou assUlé a guement ma ellé. Goudèer moiiuie a Iièzud, lii e zistribuas dehai en ol danuc a bèrè lié doè hèntei. Hè hu-militè e oé eluté quer bras èl hé verluyeu aral. He brassau dcsir c oè bihuein dislianahuet ha disprisei guet en ôl. Un dèn debaùchet-bras e oè deil un dé d'ht gùèlet: ei Santcs, gotulè hi dout ean douguet dré héaviseu niad de changein a vubè, er pedas é-lianliue Dotiè dechome uri noz cousquetar er inembcostéhcmbboulgeal, ha de chongeal er pocnieu gurtiue e andui cn ineanneu maleurus cn ihUcrne. En dcri-zé e sentas doh-l-hï hag hum gonveriissas. ' ■ En Hollamie e oé ravaget dré ur hlinhuèd liorriblé : Liduvine, touchet é hùclet'aitlictioñ er boble, e bedas en Eutru-Doué de zistannein è golér, ha d*bi affligein lii hé-hunan heinb-quin. . . Hé harantè doh cn ineanneuag er purgatocr e ré ■eliuè dchi offreiiï liés de Zouc ùveit ou soulagemani er poènieu brus è santé cn hc ldinhuèdeu. ,: ■ i. l, i,> S ■■ .