i ag er marhue. Er chonge-ïé quen hiierhue aveit er ré e hélie er hed, e rei hou consolalion én hou poénieu liag aKliciioneu. Erchonge-zéa hou fin dchuéhan e chcrvigeou bras d*oh ehué aveit hou tistroein a-zoh er péhèd hag aveïi hou tougue de bratitpiein er vertuyeu. .itJlJLJLJLAJLJl.Ai4i.fl S 0 10 fl flAflAJULSLJLJUtJLJJLilLA A Q g 0 0 B 1) rn EN UDÊHVèD DÉ A VIS IJtlBRIL. SANT AIBERT, HERMIT. Sunt Aibert e oé mab dfur soudard a Flandre, hage ziscoasa vihannic un inclination vras eit er sôlitud hag eit en orseson. É dad el laquas de zesquein leine guet ur maestre mad, hag er hroaidur-men neoé quetbet pêl é lesquein. E vrassan pligeadur e oé é leinein livreu devot, a béré é profltté aveit régleinerhat d vuhé. Fidel-bras oé d*assisteinén officeu ag é baraes ha de gleuet instructioneu é berson. SehueL e ré liés denoz eït pedein Doué doh treid é hulé, ar benneué zeulin, hag a pe Q'ellé quet mui hum zerhel ér stad-cé, ean e bum daulé a blat ar en doar ; maesèl ma oé bet somprenet ur Liùéh èl-cé, er Sant-men goudé-zé hum denné é cuhe é creu el Jonnèd eit bout liproh d*liobér oneson. Ean e guhé ebué er yuneu e ré liés, liag hum gomporté ên apparance eit laquat dc gredein é taibré èl er réral. En dén youancq-men e gleuas un dé ur gannen ar gonversion hag ar benigenneu unhermit santel, péhanie oé marhue ne oé quet hoah gùerpo, hag ean hum saritas qnen touchet, ma queméras er resolution de gùittat er bed aveit gobér eliué penigen. Monnet e ras queniéh de gavouét un hermït santel, péliani er receuas hag e ziscoas dehou en hent ag er bar* faection. En disciple e guemcras scùir ar é vsestre a zïvout er yuneu, er veilleu hag er penigenneu. Chome é rent liés eih dé hemb gùélet tam bara : ne rent jamaes tan, hag ou bihuance ordinaer e oé lezeu cri, rac ne zaibrent jamaes nilra pouihet. Ind e drenieiné en darne muyan ag en dé hag ag en noz énor£eson* é cannein psalmeu ha mèlationeuen Eutru-Doué. Enhermit e overenné bamdé, hag é zisciple santel e gommunié ehué bamdé guet un devotion hag ur grèd perpet nehué. Er bara dé-ïicius-zé, disciiennet ag en nean, e ré dehai nerh ha courage de bratiquein morleficationeu ba penigenneu quer calet. Sant Aibert, d’èn oaid a dri-uéguénd vlai, htim dennas én un deserh rustoh, é péh lch é pi’èsquas hoah é benigen. Wcllér quei comprenein bemb ur miracle é ellé hum vaguein guel quer bthan a dra èl ma ré , ba bihuein quehèd amzér, En hani en dèsscrihuet é vulié e verche pe-naus é benigenneu drès-ordinér en dès groeil ur martir a nchou, bag é tremeiné aveit er bruhud âg é amzér. Ean e gousqué ar en doar nuah, lia nc zaibré quet mui a varâ. Aveit castiein davantage é goi v, ean eanduré er séhet, hag e hum forhé liés ag en deur memb : er péb ne viras quet ne vihuas boah opèn uéguènd vlai ér fmcon-zé. È1 ma té un nombre bras a dud d’er honsultein a guemcni lu e oé, cn , escoJj» a Gambrai, diar er bcud ag é santeleab, en obligeas de receu en Urheu sacret. Eo Escob-zé e ras memb seliuel ur cliapei vihan étal é bermittage, hag e accordas dehou er bouvoèrieu necessér eit rein er sacremant a Benigen hag er sacremañt ag en Autser d’er rê hum adres-sehé doh-l-ou, ErSant-men, groeit bélêg, e larc en Overen guet
