Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/140

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

4G glusqué meit hum zivertissein èl un dén youanetj, péhani e zou accour-cet de gonduie ur vuhé douce hag agréable. Goudé ou doui visilet hag inonret el Léhieu Saniel a Jérusalem, ind e yasassamble de Gethsèmani : énou Dosilliè e hum arrestas de gonsiderein un dabJen, péhimi e repré-santéen tourmanteu ag en ihuerne : scontet e oé, deustou ne gomprené t|uetnitra: maes ean e bedas ur Vadâme e hum gavasénou de laretdeliou péré e oé en dudcriminei-zé devorelguei un tanquenhorrible. En Dame-zé e laras dehou penaus en dud-zé e oé er ré dannet én ihuerne, hag en tan-zé, péliani e zelié bout éternel , e oé preparet eit er ré e hum abandonné d'ou fal inclinationeu hag e varliué ér péhèd. Do-sitlié, pèhani n'en doè jamaes deuet conze ag en ihuerne nag a jugemanteu Doué , lii cheieué guet er vrassan atlantion. Èl ma santé è gulon toucliet, ean e lioulennas nezé guet-hi petra e zelié gobèr eit parrat a gouèhe èr maleurieu-zé, hag eit ne véhé quet bet a nombre er ré dannet. Er Vadame e rescondas dehou: < Yunet, ne zai-» brel guet a guicq ha pedet bemb cesse : mar groet quement-cé , ne * gouèhehet quet ém tourmameu-:zé. » Ag er momand-cé, Dositlié e gomman^as pratifjuein en tri zra e oé bet recommandet dehou. Ur diangemantquer pront e laquas souéhet er ré e oé én é gompagnoneuh, ha doh er giiélet é continuein de vihuein èl-cè, ind e larns dehou : < Er vulié e gonduieL ne jauge quet doh un dén » ag erbed : mar dé hou chonge bihuein èl-cé, é ma gùel d’oh hum » dennein én ur hovand benuc, è péhnnié vehet liproh de labourat aveit » hou salvedigueah. ■ Ne liouié quet muyoh petra e oé ur hovand : maes a pe gleuas conze ag er vuhé santel e gonduté er venèh ér hovandeu, ean e yas de houlenne hout receuet è unan a neliai. En Tad Abatl, é hùélet un dén youancq quen délicat ha gusqueté quis er ré a bafies en Ampeleur; ne vennè quet er receu a gommance: ean e ras en exaininein drè unan ag c zisciplèd, hanhuet Doi othé, péhanie oè ur meiiali forh-abil, ba ne gavas niira de laret a nehou. En Abad er receuas nezè, hag e garguas Dorothé d’en instrugeïn. Er ma:sire abil-men e gonseillas deliou chongeal perpet é prcsance Douè, en desquas a nebedicgueu de vortefiein è inclinalionen; d'hum gorrigein bamdéag è zelauteu, d aboeisseln guet joé , hemb en dout voluntè crbet quin na-nieit hani é supérlor, de gonservein é galon distngue doli peb-tra, de gâ-rein eu humilité hag en humiliationeu, d’hobèr é cevreu ordinér hag er rè distéi rau memb, én intantton cle bligein de Zoué. Dosithé e hélias en ol aviscu inad-zé, lia dié è lidèlité d’ou hélie, eau e zus é berre amzèr de vout ur menah parfajt ha santel bras, dn ttr ho-bér é labour ordinér. Ean en doè è spèctal ursimplicité hag tin uboeis-sance admirable, ur sperèd perpet ingal ha perpet preste de chervige c verdèr. Lstudi e oé gobér é ol actioneu ér fmgon parlaïttan, ha n'hum bardouné quet ag er 1’anteu dïslcrran e gonimetté. Et ne oé quet goal-grihue, carguet e oè bet heinb-quin de zerliel prope ha net, cainbre er venèh clan , ha d'en dout sourci ne vaiiquehé nitra dehai. Dosïthé e bum aqùittias ag er gargue-zé guel ur charité, un adresse hag un douslér, péré e ré dehou bout cùret iiag islimetguei en ol. Peb-unan eadniiré é batianuet, é humilitè; mms ean hcmb-quin ne oé jama:s coutant a nehou é httnan. ÈU mken doé un déïaret ur gonze guet un tamicg rai a broniitc d’uuan