Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/137

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

e, liuii prièaeu, pêl doli-hemb, e ïoü exposet uê vout outraget > guet lud libertiu. > lia Ampeieure ras deliou ul lihér adresset d'er gournour ag er -Bro-vince, dré béhani é oé ordréneL dehou gobér rantein d'en dén-zé cn ol satisfactioneu possible. En officér e barlie tpientéh: arrihuet é Sirmium, ean é bresaote el Iihérd’er goarnour, hag er pède é hanhue en Ampe-leuré vaestre d*er vangein ag en outrage groeit d’é brièd. Er goarnour, souéhet ma oé bet unan beñac liardéh assès aveit aüaquein moès un of-ficér, péhani e chervigé é pai:es én Ampeleur, e houlennas pihue en d'oé bet eu hardéhtaet-zé. < Ur miséraLle jardrinour, e rescondas en officér, > e hanhuér Séi én, > ' Er goarnour e ordrénas' quentéh arreslein er Sant hag en degasse di raoi-ou; goudé en dout ean ïnterioget, revé er gustume, ar é hanlme hag ar é vucalion, ean e houlennas guel-ou perac eu doé insultet moès uti officcr ag ur ranq quen ihuel. < Jumaes, e rescondas Sérén, ne mès > iosultet moès erbet. > lïr juge e ordrénas nezé en lourinantein, aveit gobér dehou âvouéeiñ en outrage en doé groeit d‘ur Vadame e oé oueit de vaié d‘é jardi in, Sérén, pe gleuasconze ag é jardrin. e laras: < Chonge > e mès én effèd ag ur voès, péhani e anLréasun dé cin jardrin d'nnaer > ne oé quet deliet é sigur balé. Giiir-é, m'em boè queméret el li-* berté de larét dehi penaus ur voès a hé sorte hag a hé hondition ne > zelié quetsonie a hé zy d’en termein-zé ag en dé. > Er honzeu-zé e ras den officér diguéor é zeulegad ar gomportemant é.brièd : sortie e ras ag en audiance , goleit a gonfusion, ha hémb pressein davantage er goarnour d’liobéi’ é brocès d’un dén a béhani é hanahué en innocance. Weoah er gouniour, én ur hobér refïevion ar gonzeu er Jurdrinour, e hùélas erhaté oé un dén honeste, hag er suspectas de vout creclién : rac-cé ean e gontintias d en intcrrogein : « Pilnie-oh-hui, emé-ean, ha péh sorte religion e huès-hui? > — « Creché.n-on, ercscondas quentéh Sérén. > — « Petra , e laras er juge, mèn e huès-hui culiet beta ber-men, ha penaus e huès-hui gtiellet hum zispansein a sacrefiein d’en douéèd? > — « Dotié , e rescondaser Sant, en dès vennetme reservein betag en amzér-men, Ilavale oé, én effèd, en en doé me zaulet pêl doh-t-ou èl ur mein, péhani ne oé quet matl dantréein éu é vatimant; ma;s hinihueean e ra d’eign er graêce d'em hemér a rctorne aveit me laquai én é dy santel. Preste-on de souffrein toutaveité hanhue, eit ina ellein bout receuet én é ranteleah, é mesque er Saent e zou déja énou, > — ( Hama! e laras er goarnour é colér, a pe huès dispriset ordrènanceu en Ampeleurèd, a pe huès cuhetguet eune a vôut obiiget de sacrefiein d’en douéèd, eit reparation ag en torfaetieu-zé, liui e vou laqueild'er inarhue. > Quentéh èl ina oé prononcet er santance-zé, er Sant e oé bet conduiet d'e! leh destinet eil é snpplice, hag énou é oé bet dibènnet, ér blai 507, Refievioiii hn hani cn déhc er Fé parfsct èl er ftlartir santrl-men , e gnvehé d’huin instrugein é hùélét liemh-qum ur jardrjn. En ur gonsiderein er plandêu, péré e vronce, e gresque hag e vonie auâu l>eL que ne vent arribue én ou brastujt ( eane larelié dehoii é liunan : chetu ul litnnge ag er péh e zelian ehué gobèr, Me zelie iabourat hemb cessè aveit avanee a vei tn dé vcrlu, ha gobéi1 a me ol oevreu, u me ol chongeu hag a me ol désirieù,