J p 'J1 I I !|-r If ] I »
^10 huné er sjent. ne vennei quel souffrein davamâge, ret-é ma adoreiiet liun douéèd iia ma sacrefiehci dehai. » —Me niès déja luret d*oh liés, e rescondas erSant, ne hanahuan quet hou touéèd, ha janiaes ne goussanlein sa-crefiein deiiai. Ne verne quet d1eign é pèh fje^on merhuel, rac er inarhue e /Jguéôrou dfeign en or a ranteleah en nean, hag em laquei è compagnoneah er sperèdeu eurus. » lü ma conimancé er liolile munnurein ha memh hum revoltein, er goarnour e hrouomjas er sanlance, péhnni e ordréné staguein er Sant drè un troèd hag er stleigeal ar er vein bet ei |éh destinet aveitel laquat d’er inarluie. Er vourreâueion e liurn ïaquas quontéh d'er stleigeai ar er veiu a hèré é oé goleit en doar. Léon, é hùélet é zesirieu accom-pÜsset, e sâuasézeulégad tremaen nean liag e ras er heden-men: c M’lioit tnigairèqua, ô Doué, Tad hur Salvèr Jèsus-Chroiiist, drè ma plige guet-n-oh me joéntein quer hian doh Parègoèr, hou servitour. Me offre dfoh me marhue guel joé: m’hi offre d'oh è satisfaction ag er péhedeu a me youancquis. Me laque me inean étré deourne hou ^EIèd* èn gortô m’hi hasseint d el )éh rna n'lii dou quet mui nitra de zou-gein a herh er fal dud. O men Doué, ne vennet qnet marhue, rrnaes conversion er hélierion : me houlenne graece aveit er ré em laqua d’er maihue; groeit ma hou hanahueint cit er gùir Doué, ha ma ohte-neint er pardonag ou zorfaelteu dré vèriteu Jésus-Chrouist hou Mah uniq. » Gondé en dout laret dihue hùéh Âmen, er martir santel e rantas é hiean de Zoué. Refleiton. Jèsus-Clirouist en dès reitde sant Léon mercheu caèr ag er garanlé en doè aveit*ou, doh er rantein lodêc én é souffranceu hag én é groèz. El-cé é câre hur Salvér é vrassan liag é fidélan scrviterïon. Sant Lèon ag é du en dès reit de Jésns-Chrouist ur merche caérog é garante, én ur receu a galon vad ha guel joé el lod e ré dehou én é sonffranceu hag én é groéz. Er fse^on-zé-é é telie er ré e gare eliué Jésus discoetn dehou ou haranté. Hâ receu e ret-hui enla èl merche ag c garanté eil-oh er poénieu, en affliclioneu, er hroèzieu e arrihue guet-n-oh? Hâ ranlcin c ret-htii dehou caranlé aveit carantè, én ur souffrein eit-ou guet pDlian-taèt ha guet fésignatton d’é volanté santel? Eit herdér èl ma omb d’un Dotté crucefiet, pèh quer hihan è chongeamb-ni ér mistér ng er groéz. Desquam]> enta hinihue ne zeliamb istimein nitra hrassoh, nitra saiuéloh, nitra gùel d'assureia hur salvedigueah, eit souffrein aveit Dotiè. flïlJLSJL 'K? *WV»AAflg s b og a bs e~gg e pe a o o# EPt NANPÈCVÈD DÈ A VIS HDAVHÉR. SANT CONRAD, MENAII. ; Conrad e oé un eutru pinln»ïcq ag er guér a Blsesance, ha quen taii-let oè guet er giboès, ma n'en doé, haval oé, qu,in inclination. Un dé ' ma oè è giboès èl d’é ordinpcr, ean e gavas ul lon goué, lia quentéh e ri-das ar é lérh: maes el lon-zé e yas de guhe én ur bod bras a zrein hag a sperne, liaConrad e ras laquat en tan ér hod aveit gobérdel lon sortie a va-Uond. Ne oé quet bet possihle dchou goudè-zé arrestein en lan : i
