« Pet person a zo en Dreinded ? »
« Nikun. »
Gwir e lavare koulskoude, rak, e chapel an Dreinded, n’eus na person na kure.
« Pelec’h emañ Doue ? »
« E ti va zonton Fañch an Añsien, war ar pres bras (an armel vras) ha amaret e gof gant eur gorden. »
Dirolla a reas ar vugale-all da c’hoarzin. Yannig a lavaras neuze :
« N’eo ket gwir marteze ? Baro hir en deus zoken. O ! her gwelet mat am eus disul, pa oan bet gant va mamm e ti va zonton !… »
E feiz ! eur skeudenn d’an Tad Eternel a oa war an armel, e ti Fañch.
« Peur eo maro Jezuz-Krist ? »
« N’am boa ket klevet e oa bet klañv, zoken ? »
« Mat, va faotr, » eme ar beleg, « yod az pezo evit da bask. »
Ha Yannig a ouele forz en eur vont d’ar gêr. Pa voe en em gavet eno, e c’houlennas e vamm outañ :
« Perak emaout o leñva kement-se ? »
« Lavaret ez eus d’in em bezo yod (e vezin korbellet). »
« Hag abalamour da betra ? »
« Goulennet ez eus bet diganin pe da vare eo maro Jezuz-Krist. Hag em eus respontet ne ouien ket. »
« E fec’h, me n’ouzon ket kennebeut. Mont a rankan da gavout ar person, ha me ’welo ! »
Ha Janed d’ar presbital.
« N’emañ ket ar person amañ ? » emezi d’ar vatez.
« E Kerwern emañ. »
« Pegeit e vezo eno ? »
« Keit ha ma vezo laosket gant Doue, kredabl. »
« Ha koll a rez da benn ? »
« War va diouskoaz emañ bepred, a gav d’in. »
« N’eo ket an dra-ze am eus c’hoant da lavarout. »
« Gouzout a ran. »
« Met c’houi, petra ’livirit ?… N’ouzon dare. »
« Gouzout mat. »
« Ne ran ket. »
« Ma ! setu amañ. Ar Person a zo o chom e Kerwern. Kompren a rit ? »
