kerc’hat. Na lavar da zen out bet amañ. Bez mat ha bev santel avat ! »
« Ar glaouaer ne raio droug ebet d’in ? »
« Nikun. Da azen eo aet e-unan peogwir ne oa ket bet mat e-keñver an hini a zo bet roet d’ezañ. Hag azen e vezo e-pad eur bloaz warnugent. Goude-ze ez ay da ziskuiza da virviken. Kae da gousket bremañ. Pa glevi eur c’hloc’h o son, sav gant an diri. Pa vezi war laez e kavi an azen du ha, betek kleuz ar c’hastell koz, e tougo ac’hanout. Ha benniget ra vezi !… »
Hag an azen du d’ar Bihan : « Kae da gavout da vamm bremañ. Ne ouezo ket eo bet cheñchet he mab d’ezi. »
« Hag ar glaouaer ? »
« Lavaret ez eus bet d’it, emichañs, na c’hell ober netra d’it. Me a vezo ganez bepred. Kemer em skouarn gleiz ar yalc’h a gavi enni : leun e vezo atao. Gra vad gant an aour-se d’ar beorien, d’an emzivaded ha d’an intañvezed, ha buhez hir az pezo, eur maro mat hag an neñv da c’houde. »
Hag ar Bihan d’ar gêr. Ne ouezas ket e vamm e oa bet eur Bihan-all e plas he faotr.
’Benn eiz deiz, ar Bihan d’ezi : « Mamm, n’eo ket hirio emañ foar Gastell ? »
« Eo. »
« Mat, mamm, it da brena eur vuoc’h. »
« Arabat ober goap eus da vamm, pe chañs n’az pezo ket. »
« Goap ne ran ket. Eur yalc’h am eus kavet, ha peadra da brena eur vuoc’h ha traou-all a zo enni. »
« Penaos eo deuet ar yalc’h-se d’it ? Diwall mar dout bet dizonest ! »
« Dizonest n’oun ket bet, met difennet ez eus ouzin lavarout penaos am eus bet anezi. »
« Ma, ro d’in priz eur vuoc’h. »
« Setu aze kant skoed : eur vuoc’h vat ho pezo. »
« Ya. Eur pemoc’h a garfen da gaout ivez. »
« A-walc’h evit eur wech, va mamm. »
Hag ar vamm d’ar foar. Ar Bihan a ya neuze da gofes gant an aotrou person. Hag e tispleg d’ezañ e dro gant ar glaouer hag an azen du, e veaj e Enezenn al Loc’h, e binijenn, e zistro, e yalc’h.
« Petra a vad a rin gant houmañ ? » emezañ.
